رحم به کسانی که اسباب ارعاب و ترس را فراهم میکنند، ظلم در حق مردم خواهد بود.
این روزها با اعلام حکم اعدام سه نفر از اغتشاش‌گران آبان ماه سال 98 به نام‌های: «امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی» توسط قوه قضائیه، صدای شبکه‌های بیگانه و سران آمریکا و دشمنان ایران اسلامی بلند شده که چرا این افراد بی‌گناه را اعدام می‌کنید، آیا به خاطر یک اعتراض به حق در مقابل گرانی بنزین و فشار اقتصادی، عادلانه است این سه جوان اعدام شوند، پس رأفت اسلامی چه می‌شود و از این قبیل سخنان در دفاع از این سه نفر و این‌که اعدام آن‌ها مخالف حقوق بشر است.
این در حالی است که سخن‌گوی قوه قضائیه جرم آنان را اعلام کرده و گفته است: «این‌ها در صحنه اغتشاشات دست‌گیر نشدند، بلکه دو نفر از این افراد در صحنه سرقت مسلحانه از یک خانم - سلاح سرد همراه داشتند- دست‌گیر شدند.
وی ادامه داد: بعد از دست‌گیری مشخص شد در صحنه‌هایی که این افراد اماکن عمومی، بانک، اتوبوس را تخریب و اقدامات خراب‌کارانه‌ای انجام داده بودند، با جسارت از اقدامات خود فیلم‌برداری کرده و برای رسانه‌های خارجی ارسال کرده بودند. لذا بهترین مستندات از اعمال مجرمانه خود را خودشان تهیه و در دادگاه هم اقرار کردند.»[1]
بنابراین جرم آنان، اغتشاش در کشور، تخریب اموال عمومی و تضییع بیت‌المال و سرقت مسلحانه بوده است، لذا قاضی دادگاه نیز بر اساس همین موارد، به اعدام آن‌ها حکم داده و به نظر حکمی عادلانه و صحیح است.
حال در پاسخ به دشمنان ایران اسلامی می‌گوییم این‌گونه موارد به هیچ وجه مشمول رأفت اسلامی قرار نمی‌گیرد و ترحم بر آنان صحیح نیست، زیرا آنان جامعه را به اغتشاش کشانده و نظم عمومی جامعه اسلامی را بر هم زده‌اند، اموال عمومی را تخریب کرده و هرج و مرج ایجاد کرده بودند، دست به سلاح برده سرقت مسلحانه انجام داده و قصد ناامن کردن جامعه را داشتند، لذا جرم آنان محرز است و نباید به آنان رحم کرد، چون آن‌ها هرگز به دیگران رحم نخواهند کرد. بدون شک اگر از زندان آزاد شوند و فرصتی بیابند، باز همان اعمال را تکرار کرده و با شدت بیشتری نظم جامعه را بر هم خواهند زد.
اگر به سیره پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز رجوع کنیم، خواهیم دید حضرت نسبت به این موارد بسیار حساس بود و هیچ مسامحه‌ای در حق چنین افرادی را جایز نمی‌شمرد؛ با آن‌که پیامبر عظیم الشان اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بسیار رئوف و مهربان بود و قرآن در مورد ایشان می‌فرماید: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ [آل عمران/159] به سبب رحمت خداست كه تو با آن‌ها اين‌چنين خوش‌خوى و مهربان هستى، اگر تندخو و سخت‌دل مى‌بودى از گرد تو پراكنده مى‌شدند.» اما در مورد افرادی که نظم جامعه اسلامی را بر هم زده و مسلمانی را می‌کشتند یا می‌ترساندند، هرگز کوتاه نیامده و رأفت اسلامی را جاری نمی‌کردند، بلکه به شدت با آنان برخورد می‌کرد تا نظم به جامعه اسلامی برگردد.
به طور مثال حضرت با یهودیان اطراف مکه که در قلعه خیبر بودند، پیمان دوستی و صلح بسته بود، اما وقتی آنان پیمان شکسته و شروع به کارشکنی کردند و نظم جامعه اسلامی را بر هم زدند، حضرت با آنان وارد جنگ شد و آن‌ها را شکست داد و خیبر را فتح کرد و قائله را تمام کرد. هم‌چنین نقل شده چند تن از قبیله «عرینه» به حضور پیامبر آمده و مسلمان شدند؛ اما به خاطر بیماری، حضرت آنان را به محلی خوش آب و هوا به نام «ذی‌الجدر» نزدیک کوه «عیروت» که شتران و شتربانان در آن‌جا بودند فرستاد. اما آنان وسوسه شده، شتربان را کشته و 15 شتر را به سرقت بردند. پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز با شنیدن این سخن «کرزبن‌جابر فهرى» با تعدادى از سربازان را به دنبال آنان فرستاد و این تعدی را بدون پاسخ نگذاشت، سربازان اسلام همه آن افراد را دست‌گیر کرده و خدمت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آوردند و حضرت دست و پای آنان را قطع کرد و سپس اعدام شدند.
در موردی دیگر آمده که شامیان و اهالى منطقه موته و ذات اصلاح، مبلغان پیامبر «حارث بن عمیر وکعب بن عمیر غفاری» و 15 نفر دیگر را به شهادت رساندند، پیامبر نیز عده‌اى از مسلمانان را به فرماندهى «جعفر بن ابی‌طالب» به سوى آنان فرستاد.[2]
لذا سیره پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) - با آن همه رأفت و مهربانی که قرآن کرم در شأن ایشان می‌فرماید: «وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ [قلم/4] و تو اخلاق عظیم و برجسته‌ای داری!» این است که هیچ‌گاه مسائل اجتماعی و بر هم‌زنندگان نظم جامعه اسلامی را نمی‌بخشیدند و به شدت با آنان برخورد می‌کردند. ما نیز در این موارد و مشابه آن، نباید کوتاه آمده و با مهربانی با جنایت‌کاران برخورد کنیم، آنان جامعه را به نابودی و اغتشاش و هرج مرج کشانده و قصد براندازی نظام اسلامی را دارند.
بدون شک کشتن انسان‌های بی‌گناه و مومن برای آن‌ها بسیار آسان است و اگر با آن‌ها برخورد نشود، باز همین برنامه را با شدت بیشتری دنبال کرده و جان مردم بی‌گناه بیشتری به خطر خواهد افتاد، لذا اینجا جای برخورد قاطعانه و محکم است، نه ترحم و مهربانی؛ آن ضرب المثل معروف که می‌گوید: «ترحم بر پلنگ تيزدندان، ستمكاری بود بر گوسفندان» دقیقا همین جا مصداق دارد.
لذا به نظر می‌رسد علت اصلی اعدام آنان، سرقت مسلحانه و ناامن کردن جامعه بوده است، چون اغتشاش‌گران دیگری بوده‌اند که در آبان ماه به خیابان آمدند و دست‌گیر هم شدند، اما قوه قضاییه با توجه به این‌که آن زمان جهت اعتراض به خیایان آمده بودند، آنان را آزاد کرد. اما این افراد علاوه بر حضور در اغتشاشات و تخریب اموال عمومی، سرقت مسلحانه هم داشته‌اند و در حین سرقت دست‌گیر شده‌اند، چیزی که در شبکه‌های بیگانه کاملا مسکوت گذاشته شده و تنها روی اغتشاش آنان مانور می‌دهند و طوری مساله را جلوه می‌دهند که انگار این سه نفر فقط به خیابان آمده و اعتراضی ساده کرده‌اند و قوه قضاییه با سنگ‌دلی تمام آن‌ها را به اعدام متهم کرده است.
__________________________________
پی‌نوشت
[1]. خبرگزاری جمهوری اسلامی
[2]. رجوع شود به مقاله «سیره پیامبر(ص) در برخورد با ناهنجاری‌ها (2)» از ابوالحسن جلیلی در اینجا.
نباید فراموش کرد جرم کسانی که محکوم به اعدام شدند، اغتشاش در کشور، تخریب اموال عمومی و تضییع بیت‌المال و سرقت مسلحانه بوده است، لذا قاضی دادگاه نیز بر اساس همین موارد، به اعدام آن‌ها حکم داده و به نظر حکمی عادلانه و صحیح است.