- مسئولیتناپذیری و تلاش برای فرار از پیامدهای عملکرد نادرست در طول هشت سال اخیر، از ویژگیهای ثابت و آشکار دولت روحانی است که در عرصههای مختلف، خود را بروز داده است.
خودکرده را تدبیر نیست و جز خود را نباید سرزنش نمود ولی هستند جماعت لجبازی که نمیخواهند اشتباه خود را بپذیرند و با بهانهجوییهای کودکانه، شانه از زیر بار مسئولیت، خالی میکنند.
مسئولیتناپذیری و تلاش برای فرار از پیامدهای عملکرد نادرست در طول هشت سال اخیر، از ویژگیهای ثابت و آشکار دولت روحانی بوده است که در عرصههای مختلف، خود را بروز داده است. از ابتدای اقدام دولت روحانی برای امضای قرارداد هستهای که متأسفانه به جای تضمینهای واقعی بر نقطههای خیالی مثل «امضای کری» استوار بود، بارها و بارها هشدار داده شد که دولت معلومالحال، بدعهد و بدسابقهای به نام ایالات متحده آمریکا و دنبالهروهای بیاختیار و فریبکار او در اروپا هرگز قدمی در جهت منفعت ملت ایران برنخواهند داشت! اما این بدبینی منطقی با پاسخ رئیس دولت مواجه شد که خوشبینی و بدبینی در دنیای سیاست، خیلی معنا ندارد و باید واقعبین بود![1] غافل از این که عدم اعتماد به شیطان بزرگ، مبتنی بر واقعیتهای متعدد تاریخی بود.
به هر حال، گوش دولت روحانی، بدهکار ناله و فریاد دلسوزان نبود و نتیجه این شد که اکنون و پس از گذشت شش سال از انجام تعهدات کامل از سوی ایران -که خیلی سریع و فقط در دو ماه انجام شد- شاهد امروز و فردای ملالآور و تحقیرآمیز آمریکا و اروپا هستیم که البته خروج و ورود بیهزینهی آمریکا به برجام را هم باید به این شرایط افتضاح، اضافه کرد.
با این وجود، هنوز دولت روحانی حاضر به پذیرش اشتباه استراتژیک و تاریخی خود نیست وهر روز بهانهی جدیدی را تحویل میدهد که در آخرین مورد، مخالفت شورای عالی امنیت ملی را دلیل عدم شکلگیری تفاهم معرفی کرد که البته با تکذیب مواجه شد و سخنگوی دبیرخانهی شورای عالی امنیت ملی به صراحت گفت: بر خلاف آنچه اظهار شده، مذاکرات وین به دلیل مواضع قلدرمآبانهی طرف امریکایی و بعضا طرفهای اروپایی، به نتیجه نرسیده و از توافق دور بوده است![2]
با این وجود، نمیتوان اطمینان داشت که در مدت کوتاه باقیمانده از عمر این دولت، این مورد، آخرین بهانهجویی دولت روحانی برای توجیه ناکامیها و خسارتهای وارد شده به ملت ایران باشد!
پینوشت:
[1] جهان (https://b2n.ir/s20616)
[2] ایسنا (https://b2n.ir/d06489)
مسئولیتناپذیری از ویژگیهای دولت روحانی بوده است که در عرصههای مختلف، خود را بروز داده است. از ابتدای اقدام دولت روحانی برای امضای قرارداد هستهای که متأسفانه به جای تضمینهای واقعی بر نقطههای خیالی مثل «امضای کری» استوار بود، بارها و بارها هشدار داده شد که طرف مقابل قابل اعتماد نیست. اکنون و پس از گذشت شش سال از انجام تعهدات کامل ایران، شاهد امروز و فردای ملالآور و تحقیرآمیز آمریکا و اروپا هستیم!
با این وجود، هنوز دولت روحانی به دنبال بهانه است که در آخرین مورد، مخالفت شورای عالی امنیت ملی را دلیل عدم شکلگیری تفاهم معرفی کرد که البته با تکذیب مواجه شد و سخنگوی دبیرخانهی این شورا به صراحت گفت: بر خلاف آنچه اظهار شده، مذاکرات وین به دلیل مواضع قلدرمآبانهی طرف امریکایی و بعضا طرفهای اروپایی، به نتیجه نرسیده و از توافق دور بوده است!