امروز که پروژه بزرگ آب خوزستان با همتی جهادی راه‌اندازی شده، رسانه‌های همسو با معاند، حتی یک عنوان فرعی خود را هم در صفحه اول روزنامه‌‌هایشان به این خبر خوب و امیدوارکننده اختصاص نداده‌اند.
آبان ماه 92 بود که حسن روحانی در دیدار مجمع نمایندگان استان خوزستان یکی از مشکلات بزرگ استان را موضوع آب عنوان کرده و اعلام داشت: «بحث‌های اصولی درخصوص اقدامات اساسی در زمینه تأمین آب استان در شورای عالی آب به انجام رسیده که باید به مسأله حق آبه کارون و تأمین آب مورد نیاز بویژه آب شرب مردم توجه ویژه شود.»
دی‌ماه 92 بود که حسن روحانی در میان مردم اهواز، بازهم دل مردم را به وعده در خصوص تأمین آب این استان خوش کرد.
حسن روحانی گفت: «ان‌شاءالله آب آشامیدنی اهواز هفته آینده وصل خواهد شد و برای خرمشهر و آبادان تلاش پیگیر می‌شود تا در زمانی کوتاه آنها هم به ثمر نهایی برسد.»
اما پس از پایان دولت وعده‌های آبکی، مشکلات آب در خوزستان نه تنها سامان نیافت، بلکه تبدیل به یک معضل امنیتی نیز شد.
پس از آغاز دولت رئیسی، باتوجه به معضلات جدی به وجود آمده در استان خوزستان در موضوع آب، اهتمام ویژه‌ای به خرج داده شد و با تدوین و اجرای طرحی که کارشناسان زمان بهره‌برداری از آن را 36 ماهه تخمین زده بودند، طی مدتی کمتر از 9 ماه به ثمر نشست.
اما نکته جالب، واکنش نشریات اصلاح طلب بود. این رسانه‌ها که گویا پیروی راستین مکتب غرب در تهیه اخبار منفی، و بزرگ جلوه دادن مشکلات خُرد کشور هستند؛ مسئله کلان آبرسانی به تقریبا 5میلیون نفر را چنان مکتوم کردند که اگر قرار بود شتر را در مناره پنهان کنند، حقیقتا کار راحت‌تری داشتند.
خبر مهم "پروژه آبرسانی غدیر"؛ این پروژه ملی عظیم، که آب ۲۶ شهر و ۱۶۰۰ روستا را در استان خوزستان و مناطق اطراف تامین می کند، درحالی میان رسانه‌های جریان موسوم به اصلاحات سانسور شد که گویا همین‌ها نبودند که مشکل آب مردم خوزستان و اصفهان را چنان در بوق و کرنا کرده بودند که دوستان وحشت زده شده و دشمنان غرق در شوق و هیاهو شدند.
اما امروز که معضلی به آن عظمت، با همتی جهادی راه اندازی شده، رسانه‌های همسو با معاند، حتی یک عنوان فرعی خود را هم در صفحه اول روزنامه‌‌هایشان به این خبر خوب و امیدوار کننده ا ختصاص نداده‌اند.
البته مثل روز برای اهل بصر روشن بود که اینها دست پروده‌ی همان "اکبر پونزی" هستند که پس از روشن شدن چهره‌ی نفاقشان علناً گفتند: «ما تشنه خون و مرگ مردم ایران هستیم» اما خوب بود برای حفظ ظاهرهم که شده کمی خود را در خوشحالی مردم سهیم نموده و تا این اندازه حقد و عصبیتشان را نسبت به حال خوب مردم ابراز نمی‌کردند.