عید غدیر به عنوان بزرگ‌ترین عید مسلمانان، فرصتی مناسب است تا مسلمانان به پاسداشت تکمیل اسلام با ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، خدا را شکرگزاری کرده، با امام زمان علیه‌السلام تجدید بیعت کنند.
عید غدیر فرصتی برای بیعت و استجابت دعا
«مَعَاشِرَ النَّاسِ»؛ «ای گروه مردم»؛
«قُولُوا الَّذِي قُلْتُ لَكُمْ»؛ «همان را که به شما گفتم، بگویید»؛
«وَ سَلِّمُوا عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِينَ»؛ «با لقب «امیرالمؤمنین» به علی سلام کنید»؛
«وَ قُولُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ»؛ «و بگویید ما شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا! انتظارِ آمرزش تو را داريم؛ و بازگشت ما به سوى توست».[1]
این ندای بلند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در غدیر است که پس از یکصد و بیست هزار حاضر در غدیر، در گوش تمام جهانیان طنین‌انداز است. در هر زمان میلیون‌ها ندای لبیک، در پاسخ به این فرمان الهی از سینه‌های پر محبت شیعیان و دوستان علی‌بن‌ابی‌طالب علیهماالسلام، افق‌ها را در می‌نوردد و بر دست مقام «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ» بوسه بیعت می‌زند.
اینک ما، بعد از گذشت چهارده قرن، دست بیعت تا بلندای با عظمت غدیر، برافراشته و هستی خود را مدیون چهارده معصوم به‌عنوان صاحب ولایت زمین و آسمان‌ها می‌دانیم.
«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ»؛ «امروز دين شما را كامل كردم»؛
«وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي»؛ «و نعمت خود را بر شما تمام نمودم»؛
«وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً»؛ «و اين اسلام كامل‌شده را به عنوان دين، براى شما برگزيدم».[2]
این قرآن است که با امضای خداوند بر سطر آخر غدیر، آن را اعتبار ابدی بخشیده است. ایمان استوار آنان که فقط او را امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌دانند، به دلیل این سند محکم اسلام است که از حیات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تا کنون بر تارک جهان درخشیده و غدیر زیبا را زیبنده نشان داده است.
هر ساله یاد غدیر در هجدهم ذی‌الحجة در دل‌ها تازه می‌شود و شیعه در سرتاسر جهان، جوششی تازه به خود می‌گیرد و با پای دل، سفری به غدیر می‌نماید. غدیر از خداست و باید در آن روز رنگ خدایی بگیریم.
غدیر، روح نماز است و باید در آن روز، نمازی با روح بخوانیم. غدیر سبب استجابت دعاست و باید دعاهایمان را برای غدیر ذخیره کنیم تا پذیرفته شود. غدیر عید محبت است و باید محبت‌ها را در چنان روزی، نثار یکدیگر کنیم تا عیار آن را به صاحب ولایت نشان دهیم. غدیر روزی است که باید دست در دست هم به زیارت صاحب غدیر رویم و خاک پایش را زیارت کنیم.[3]
غدیر روزی است که اگر کسی در آن روز به برادر ایمانی خویش، لبخند زند، خداوند در روز قیامت، با نظر رحمت به او نگاه انداخته، هزار حاجت او را برآورده ساخته، قصری از جواهر سفید در بهشت برای او بنا کرده و چهره او را نورانی می‌کند.[4]
پی‌نوشت:
[1]. طبرسی، احمد، الإحتجاج، نشر مرتضی، ج1، ص: 66.
[2]. مائده/3.
[3]. نیشابوری، عبدالحسین، غدیر عید دعا و محبت، دلیل‌ما، ص: 7-8.
[4]. ابن‌طاوس، علی، اقبال الأعمال، الاسلامیة، ج1، ص: 464.