شناخت امام زمان علیه‌السلام همان مسیر سعادت است که ما را از ضلالت و گمراهی نجات می‌دهد.
امامت و جانشینی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مسیری بود که خداوند برای بقای اسلام در نظر گرفت. امام، مسیر هدایت مردم است، چنان‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «بِنَا اهْتَدَيْتُمْ فِي الظَّلْمَاءِ»؛[1] «به‌واسطه ما بود كه در تاریکی‌ها راه هدایت را يافتيد».
شاید از همین جهت باشد که در روایات، مرگ بدون شناخت امام، مرگ همراه با جاهلیت شمرده شده است؛ یعنی امام کلید فهم معارف است و شناخت او باعث می‌شود دریچه معارف به‌سوی ما باز شود و از جهالت خارج شویم. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید: «مَن ماتَ وَ هُوَ لا يَعرفُ إمامَهُ ماتَ مِيتةً جاهليّةً»؛[2] «هر كه بميرد و امام خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلى مرده است».
شناخت امام زمان علیه‌السلام نیز از همین مقوله بوده و عدم شناخت حضرت باعث گمراهی ما از دین خدا می‌شود. ازهمین‌جهت است که سفارش شده دعا کنیم تا خداوند توفیق معرفت ایشان را نصیب ما کند و این‌گونه بگوییم: «اَللّهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ، فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی»؛[3] «خدایا حجت خویش را به من بشناسان که اگر حجت خود را به من نشناسانی، از دینم گمراه خواهم شد».
با توجه به روایات، عدم شناخت حضرت حجت علیه‌السلام باعث گمراهی بوده و تکذیب ایشان نیز کفر شمرده شده است. از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل شده است: «مَن کَذّبَ بالمَهدِیّ فقد کَفَرَ»؛[4] «کسی که مهدی را تکذیب کند، همانا کفر ورزیده است».
درنتیجه شناخت امام موهبتی است که ما را از ضلالت و گمراهی خارج کرده و در مسیر هدایت قرار می‌دهد.
پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسی، بحارالانوار، مؤسسه الوفاء، ج32، ص237.
[2]. همان، ج29، ص2.
[3]. شیخ کلینی، کافی، اسلامی، ج1، ص337.
[4]. قاضی نورالله تستری، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، کتابخانه آیت الله مرعشی، ج29، ص317.