اجرای عدالت یکی از اهداف تشکیل حکومت اسلامی بود و انقلاب اسلامی تاکنون به موفقیت‌های متعددی در این زمینه دست یافته است.
وضعیت عدالت اجتماعی در زمان حکومت پهلوی به اندازه‌ای افتضاح بود که حتی اطرافیان خود شاه نیز به این امر اعتراف داشتند. اسدالله علم وزیر محمدرضا پهلوی در وصف اوضاع گوشه‌ای از شهر تهران می‌نویسد: «صبح زود بود، نگاهی به زندگانی مردم انداختم. تمام خیابان‌هایی كه به بزرگراه می‌خوردند كثیف و خاكی بودند. گروهی بچه دورهم جمع بودند. دخترها همگی چادر بر سر داشتند. طبقات بالای جامعه ما هرگز چنین ساعتی از خواب بیدار نمی‌شوند، دخترهایشان هم چادر سرشان نمی‌کنند. در گوشه‌ی خیابان چند سگ ولگرد و چند بچه لخت‌وعور لابه‌لای زباله‌ها می‌لولیدند».[1]
این نوع وضع کشور باعث شد مردم به امام خمینی رحمه‌الله لبیک گفته و با تظاهرات و راه‌پیمایی‌های خود انقلاب را به پیروزی برسانند. مردم به دنبال اجرای عدالت در جامعه بودند؛ امام خمینی رحمه‌الله می‌فرماید: «در جمهوری اسلامی باید (مردم) در رفاه باشند. در جمهوری اسلامی برای فقرا فکر رفاه خواهد شد؛ مستمندان به حقوق خودشان می‌رسند. در جمهوری اسلامی عدل اسلامی جریان پیدا می‌کند، عدالت الهی بر تمام ملت، سایه می‌افکند آن چیزهایی که در طاغوت بود در جمهوری اسلامی نیست».[2]
همان‌طور که بیان شد حکومت اسلامی برای اجرای عدالت در سطح جامعه تشکیل شده همان چیزی که در حکومت پهلوی وجود نداشت، البته جامعه ما از آن جامعه آرمانی که عدالت در سراسر آن موج بزند، فاصله دارد، اما نباید این‌گونه قلمداد شود که حکومت اسلامی فقط ادعای عدالت دارد و مجری عدالت نیست؛ چون آمارها حاکی از اجرای عدالت در سراسر کشور هستند که با ماقبل از انقلاب قابل مقایسه نیست.[3]
پی‌نوشت:
[1]. اسدالله علم، خاطرات من و شاه، طرح نو، ج1، ص50.
[2]. امام خمینی، صحیفه امام، حفظ آثارامام، ج6، ص525.
[3]. عدالت اجتماعی در دهه پنجم انقلاب اسلامی: B2n.ir/k31572.