یکی از امور پسندیده دعا در حق صاحب الزمان ارواحناله‌الفداء است که آثار متعددی را به همراه دارد.
شیعیان در طول عمر خویش ظلم‌های متعددی را به خود دیده‌اند، به گونه ای که در عرض دو قرن و نیم یازده تن از امامان آنها به شهادت رسیدند. نوبت به دوازدهمین امام که رسید خداوند اجازه نداد که او را نیز مانند سایر ائمه به شهادت برسانند و او را تا روز موعود حفظ کرده تا با ظهور خود زمین را پر از عدل و داد سازد. امام حسن عسکری علیه‌السلام در این راستا می‌فرماید: «يَحْفَظُهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي غَيْبَتِهِ ثُمَّ يُظْهِرُهُ فَيَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»؛[1] «خدا او را در غيبتش حفظ و نگهداری می‌کند و بعد او را آشكار می‌کند تا زمين را پر از عدل و داد كند، همان‌گونه كه از بی‌عدالتی و ستم پر شده باشد».
این‌که خداوند متعال حضرت را حفظ می‌کند منافاتی با این مطلب ندارد که ما برای سلامتی ایشان دعا نکنیم؛ زیرا حضرت در دنیا زندگی می‌کند و امکان دارد به مریضی، کسالت و... دچار شوند و دعا برای رفع این کسالت‌ها اشکالی ندارد، علاوه بر این‌که دعا برای حضرت آثار و برکات دیگری را نیز به همراه دارد که بیشتر به نفع خود دعاکننده است که عبارتند از:
الف. تابیدن نور امام در قلب دعاکننده؛ احسان و دعا در حق امام موجب می‌شود توجه امام به‌سوی ما جلب شده و نور ایشان به قلب ما بتابد.[2]
ب. ایمنی از عذاب‌های اُخروی؛ بر اساس منابع روایی، دعا برای حضرت، ایمنی از عقوبت‌های اخروی و احوالات روز قیامت را به همراه دارد.[3]
ج. استجابت دعا؛ هر شخصی دعاهای خویش را با دعا برای آن حضرت مقرون بسازد، دعاهای خودش نیز مستجاب می‌شود.[4]
د. و...
درنتیجه دعا برای حضرت منافاتی با حفظ ایشان توسط خداوند متعال نداشته و حتی فواید متعددی را برای ما به همراه دارد.
پی‌نوشت:
[1]. شیخ صدوق، کمال‌الدین، اسلامیه، ج2، ص409.
[2]. موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، جمکران، ج1، ص456.
[3]. همان، ص470.
[4]. همان، ص403.