بودجه صدا و سیما

در راستای گفتمان امامین انقلاب، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران باید تبدیل به دانشگاه و مدرسه عمومی برای تمامی اقشار شود. روح برنامه‌های دینی در کالبد تمامی برنامه‌ها باید جای بگیرد.

متأسفانه حرمت شکنی در وادی موسیقی در برنامه‌های مختلفی اتفاق می‌افتد. یکی از این برنامه‌ها که از سریال‌های  پر بیننده هم به حساب می‌آید «کلبه عمو پورنگ» است. این مجموعه تلویزیونی که در گروه کودک ونوجوان شبکه دو ساخته شده و از نظر محتوایی سعی دارد که مضامین ارزشمندی مثل اعتماد به نفس را در قالب نمایشی فانتزی با بازیگرانی که عمدتا نقش حیوانی را دارند به کودکان و نوجوانان بیاموزد که نکته مثبت این مجموعه را می‌توان همین موضوع دانست.
این مجموعه را تقریبا می‌توان به عنوان یک برنامه موزیکال  تلقی کرد. نکته مهم در این جا خود را نمایان می‌کند و آن هم موزیک‌هایی است که اکثریت قریب به اتفاق آن مصداق موسیقی مطرب و حرام است، به حدی که در بعضی اوقات بازیگران نیز بدنی تکان می‌دهند و رسما می‌رقصند. این موسیقی‌ به گونه‌ای است که به هیچ عنوان قابل توجیه نیست و با فتوای هیچ فقیهی سازگاری ندارد. 

-برداران محمودی با ساخت این فیلم، نمایش نمک خوردن و نمکدان شکستن را به اکران در آوردند و این مایه تاسف و ننگ است که بخاطر دیده شدن در جشنواره های خارج نشینی که خوراک شان سیاه نمایی از ایران است، فیلمی بسازی که هم ضد مردم خودت باشد و هم ضد کشوری که سالها برای شکوفایی استعداد بر روی تو سرمایه گذاری کرد!
به راستی آیا ایران امروز با تمامی مشکلاتش این خرابه ای است که مردمانش اینگونه نامرد ، پول پرست و در یک کلام غیر انسانند در آشغال دونی هایی رقتبار؟

باب المراد "جواد الائمه"

معرفی فیلم؛ ایستاده در غبار 

این سریال برای اولین بار در شبکه الکوثر به آنتن صدا و سیما رفت. همچنین شبکه های معروف المنار و المعارف نیز به پخش این سریال پرداخته اند.
 کارگردانی این سریال برعهده فهد میری، فیلمساز سوری است و تهیه کنندگی کار بر عهده کمال بحرانی است .
نقد و بررسی :
سریال باب المراد، سریالی با محوریت شخصیت بزرگ جهان اسلام حضرت امام جواد علیه السلام است که توانسته مخاطبین زیادی را در کشورهای شیعه نشین به خود جذب کند.
اهمیت این سریال از آن جهت است که متاسفانه در کشورهای اسلامی علی الخصوص ایران، به زندگی پر افتخار پیشوای نهم شیعیان پرداخته نشده است.
زندگانی که سرشار از صلح ،محبت ، کرامت و عدالت خواهی است که می شود مطالب و فیلم های بسیاری از آن تولید کرد و اسلام ناب محمدی را به دنیا شناساند که متاسفانه عامدانه یا جاهلانه به این مسئله پرداخته نمی‌شود .

ظاهرا این سبک فیلمسازی مورد علاقه محمد حسین مهدویان(کارگردان) هست، چرا که او در سریال مستند «آخرین روزهای زمستان» که درباره زندگی شهید حسن باقری بود تقریبا همین رویه را در پیش گرفته و مجموعه خوش ساخت و جذابی هم از آب در آمده بود که به برهه‌های مختلفی از زندگی شهید باقری از کودکی تا زمان شهادت پرداخته بود. در«ایستاده درغبار» تقریبا همین روند را شاهد هستیم و از دوران جوانی تا زمان مفقود شدن این رزمنده را به نظاره می‌نشینیم . فیلم طبیعتا نواقصی هم دارد و انتقاداتی هم به آن وارد است که آن هم طبیعی است و اختلاف سلایق نیز به طور جدی در آن دخیل است.

ساحت نویسندگی را سبک نشماریم

گاندو یک آزمایش بزرگی برای کسانی که ادعای انتقاد پذیری داشتند بود که عیارشان مشخص شود.اما با فشار

فیلمنامه گاندو۲، دارای موضوعات جامعی است که پرونده‌ای را به نمایش می‌گذارد. در این سریال با ژانر جاسوسی مواجهیم که این ژانر، برای مخاطب نو است، در سینما و تلویزیون ایران کمتر به موضوعات جاسوسی پرداخته شده است و مخاطب آن را جذاب می‌داند.
وی ادامه داد: وقتی صحبت از پرونده‌ها می‌کنیم، قرار نیست یک سریال را به صورت مستند بسازیم. فقط از یک سری از پرونده‌های تاریخی وام می‌گیریم تا به عنصر نمایشی برسیم، اما آنچه که می‌بینید ۱۰۰% واقعی نیست و در آن دخل و تصرف می‌کنیم.

در سال 1312 دراوج حکومت رضا خان پهلوی، اولین فیلم ناطق ایرانی درهند ساخته و در دو سینمای تازه تاس

- بودجه کشور، ملک شخصی و دارایی خصوصی دولت نیست که به هرکس و هرجا میلشان بود بدهند و از هرکس و هرجا که باب میلشان نبود دریغ بورزند!