صحابه

-منابع تاریخی نقل کرده اند که عده‌ای از مهاجرین و انصار که عبارت بودند از عباس عموی پیامبر، فضل پسر او، زبیر، خالد بن سعيد، مقداد، سلمان، أبوذر، عمار، براء بن عازب، أبی بن كعب، از با ابوبکر بیعت نکرده و به امیرالمؤمنین تمایل داشتند.

وهابیت گریه و عزاداری را یکی از بدعت‌های شیعیان می‌خواند رد حالی که با مطالعه تاریخ درمی‌یابیم که یکی از سنت‌های قطعی همین عزاداری برای گذشتگان می‌باشد که بارها و بارها در سیره پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و عایشه و سایر اصحاب تکرار شده است.

-یکی از نمونه‌های بارزی که تئوری و نظریه اهل سنت مبنی بر عدالت همه صحابه را از بین می‌برد، وجود بعضی از اصحاب در کربلا و واقعۀ عاشورا و دست داشتن در شهادت سیدالشهدا(علیه‌السلام) می‌باشد که در نهایت پستی و رذالت این کار را به سرانجام رساندند و دشمنی رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌و‌آله) و اتش ابدی دوزخ را برای خود خریدند.

چکیده:اهل سنت برای توجیه بسیاری از حقایق تاریخی ناچار به عدالت سازی برای صحابه هستند و از همین رو تنها به عده‌ای از آیات که در مدح صحابه نازل شده است، تمسک می‌کنند و چشم خود را به روی آیاتی که در ذم صحابه نازل شده است، بسته‌اند. در این نوشتار چند نمونه دیگر که فسق صحابه را اثبات می‌نماید، اشاره می‌نماییم

چکیده: اهل سنت هرگز به آیاتی که در ذم صحابه نازل شده است، توجه ندارند، گویا اصلا این آیات، آیات قرآن نیست.
در این نوشتار آیاتی از قرآن که صحابه را مورد عتاب و مذمت قرار داده را بیان می‌نماییم تا شاید این برادرانمان با کمی تأمل در این آیات، از این عقیده دست کشیده و به دامان پاک و معصوم اهل بیت(علیهم‌السلام) باز گردند.

چکیده:در دوران معاصر، جریانی در جهان اسلام، رشد پیدا کرده است، که تلاش دارد، مسلمان‌های دیگر را که با اعتقادات آنها  به مخالف برخواسته‌اند، کافر معرفی کند، و به این وسیله، مال و جان آنها را غنیمت ببرد، در این میان اسلام با آیات و روایات متعددی این اندیشه را رد کرده است. و در میان مسلمان نیز از صدر اسلام تا کنون علماء و اندیشمندان فریقین این دیدگاه را مورد ارزیابی و بررسی قرار داده‌اند، که در ادامه به گوشه‌ای از آنها اشاره می‌کنیم.

چکیده: از جمله استدلاهای اهل سنت در عدالت صحابه آیه 10 سوره حدید و آیه 88 سوره توبه می‌باشد که در هر دوی این آیات قران کریم بهشتی بودن اصحاب را مقید به شروطی نموده که بسیاری از صحابه فاقد این قیود بودند.

توسل به پیامبر اکرم و اهل‌بیت مطهرش (صلی‌الله علیه‌وآله) از سنت‌هایی بوده است که از ابتدا اسلام تاکنون بین مسلمین مرسوم بوده، آن‌چنان‌که علماء بزرگ اسلام (از هردو فرقه شیعه و سنی) در کتب خویش به ذکر آن پرداخته‌اند. که در ادامه به گوشه‌ای از رفتار صحابه و بزرگان اهل سنت در این زمینه اشاره می‌کنیم.

چکیده: در سال 63 قمری گروهی از لشکر یزید به مدینه یورش بردند که به واقعه حره مشهور شد. در این واقعه، بسیاری از مردم مدینه، از جمله ۸۰ تن از صحابه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن کشته شدند و اموال و نوامیس مردم به غارت رفت.