بر آن شديم تا در هر روز ماه مبارك رمضان به بيان معارفي پيرامون يك جزء از قرآن مجيد بپردازيم، به همين جهت نكاتي را پيرامون برخي از آيات قرآن كريم در هر روز بيان مي كنيم تا علاوه بر انس با قرآن مجيد،بتوانيم اين كتاب آسماني را به عنوان يك نسخه مهم براي موفقيت در زندگي فردي و اجتماعي خود عملي كنيم.
در جزء دوازدهم قرآن مجيد خدای متعال,صحبت از انسان هایی به میان می آورد که ظرفیت آنها بسیار کم است و در مواقع مختلف زندگی و در مواجهه با مشکلات به سرعت اراده و هستی خود را از دست می دهند و دست به فزع و جزع می زنند.
خدای متعال در آیات الهی به مذمت این گونه افراد پرداخته است و این گونه افراد را انسان های پوک و بی ظرفیتي می خواند که با اندكى نعمت، مست مىشود و با كمى تلخى و غم، به بن بست می رسند,در صورتى كه يكي از مهمترين ويژگي انسانهاي موفق اين است كه تحمل و ظرفيتي دارند كه از دست رفتن نعمتها آنان را نگران و به دست آوردن نعمتها آنان را خوشحال(جوگیر) نكند.
شخصيت هاي متزلزل
در آيات ابتدايي سوره مباركه هود خداوند متعال به معرفي اين دسته از افراد و بيان برخي از ويژگي هاي آنان پرداخته مي فرمايد:
«وَ لَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْناها مِنْهُ إِنَّهُ لَیَؤُسٌ كَفُورٌ [هود:9]و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم، سپس آن را از وى سلب كنیم، قطعاً نومید و ناسپاس خواهد بود.»
اين افراد با مواجهه با كوچكترين مشكلي در زندگي فردي خود به كلي نا اميد مي شوند و زمين و زمان را به هم مي دوزند و همه دنيا را سياه و جاده موفقيت را به روي خود كاملا بسته مي بيينند.ولي همين افراد وقتي مشكلشان حل مي شود و از سختي ها نجات پيدا مي كنند :
«وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُور[هود:10]و اگر -پس از محنتى كه به او رسيده- نعمتى به او بچشانيم حتماً خواهد گفت: «گرفتاريها از من دور شد!» بىگمان، او شادمان و فخرفروش است.»
در اين حالت فكر مي كند كه ديگر هيچ وقت گرفتاري ها و مشكلات به سراغ آنها نخواهد آمد و به دليل همين تحليل غلطي كه از مشكلات و گرفتاري ها دارد بر ديگران فخر فروشي مي كند و خود را برتر مي بينيد ،اما غافل از اينكه اين تصور كاملا باطل بوده و ممكن است در زندگي دوباره با سختي ها و مشكلات روبرو شود.
آيات فوق,کاملا حال و هوای بعضی از ما را به تصویر می کشد که با اندکی مشکل و غم به همه عالم ناسزا می گوییم و با اندکی شادمانی , همه عالم را به باد سخره می گیریم و همه چیز را فراموش می کنیم, در صورتی که طبق آیات الهی همه ناگواری ها و مشکلاتی که به ما میرسد فقط و فقط به خاطر عملکرد بد ماست و خود ما دلیل و سبب اصلی آنها بودیم اما با این حال در مواقع سختی تنها کسی را که مقصر نمیدانیم خودمان است .
شخصيت هاي ثابت
در ادامه اين آيات خداوند متعال به معرفي انسان هايي مي پردازد كه برخلاف گروه قبل از شخصيت ثابتي برخوردار هستند و دو ويژگي مهم در شخصيت آنها مشاهده مي شود:
1- گرفتاري ها و مشكلات نمي تواند آنها را مايوس كند چرا كه عقيده دارند :«وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرا[طلاق:4]هر كس از خدا پروا دارد [خدا] براى او در كارش تسهيلى فراهم سازد.»
2-امكانات و نعمت هايي كه در اختيار آنها قرار مي ميگيرد، سبب فخر فروشي آنها نمي شود،چرا كه يقين دارند:«وَ اللَّه لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ[حديد:23]و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد»
كه مجموع اين خصوصيت ها سبب شده است كه خداوند متعال آنها را اينگونه معرفي كند:
«إِلاَّ الَّذينَ صَبَرُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبير[هود:11]مگر كسانى كه شكيبايى ورزيده و كارهاى شايسته كردهاند [كه] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود.»
يك پيام موفقيتي
و اين معرفي و استثناء زيبا،حاوي يك پيام موفقيتي براي تمام افرادي است كه آروزي رسيدن به قله خوشبختي را دارد و آن پيام اين است كه تنها افرادي مي توانند از يك شخصيت ثابت برخوردار باشند كه دو ويژگي مهم در آنها وجود داشته باشد،ويژگي اول ايمان است بدين معنا كه يقين داشته باشند كه خداوند متعال افراد متقي و مومن را در مشكلات تنها نمي گذارد و ويژگي دوم صبر است،بدين معنا كه به مبارزه با مشكلات و سختي ها مي روند و با صبر، به پيروزي در اين ميدان يقين داشته باشند.