خانواده و وظائف مبلغان دینی (1)

از مسائل مهمی كه مبلغان بزرگوار در مناطق تبلیغی خود با آن مواجه هستند و كمتر در مورد آن سخن گفته شده، مسئله خانواده و فرزندان آنان می‌باشد؛ زیرا مبلغانی كه خانواده‌های خود را در تبلیغ به همراه دارند، مسئولیت زیادتری در قبال امر تبلیغ دارند و نه تنها رفتارها و گفتارهای شخصی آنان، بلكه عملكرد خانواده هایشان نیز در كار تبلیغاتی مؤثر است. اساسا یكی از وظائف مهم مبلغان دینی و روحانیون مذهبی غفلت نكردن از پی آمدهای مثبت و منفی رفتار خانواده‌های ایشان در جامعه می‌باشد.
چگونگی رفتار مبلغ با همسر و فرزند خود، كیفیت رفتار همسر و فرزندان مبلغان روحانی با سایر مردم، نوع پوشش ظاهری، رفت و آمدهای خانواده مبلغان در محیط تبلیغ و... همواره زیر نظر می‌باشد و مردم با حساسیت كامل به آنان می‌نگرند. قرآن كریم در مورد همسران پیامبر صلی الله علیه و آله سخنی دارد كه شامل تمام رهبران دینی و مبلغان و همسران و فرزندانشان نیز می‌شود. خداوند متعال در سوره احزاب به وظیفه خطیر همسران پیامبر صلی الله علیه و آله اشاره كرده، مسئولیت آنان را چنین تبیین می‌كند: «یا نساء النبی من یات منكن بفاحشة مبینة یضاعف لها العذاب ضعفین و كان ذلك علی الله یسیرا × و من یقنت منكن لله و رسوله و تعمل صالحا نؤتها اجرها مرتین و اعتدنا لها رزقا كریما (1) ‌» ؛ «ای همسران پیامبر! هر كدام از شما گناه آشكار مرتكب شود، عذاب او دو برابر خواهد بود و این برای خدا آسان است و هر كس از شما از خدا و پیامبرش اطاعت كند و عمل نیك انجام دهد، پاداش او را نیز دو چندان خواهیم داد و روزی با ارزشی برای او درنظر گرفته ایم.‌»
بنابراین، مبلغان نسبت به سایر مردم وظائف سنگین تری در قبال خانواده هایشان دارند؛ همچنان كه همسران و فرزندان آنان نیز در مواجهه با دیگران و معاشرت با مردم وظیفه دارند كه در رفتار و اعمال خود مواظبت بیشتری داشته باشند.
در این نوشتار، گذری به برخی از وظائف مبلغان - كه پرچمداران استقرار ارزشهای الهی در جامعه هستند - در امور خانوده هایشان خواهیم داشت؛ زیرا كسانی كه آیات الهی را بر مردم تلاوت می‌كنند، خودشان باید بیش از سایرین مواظبت كنند تا مبادا مشمول این كلام الهی بشوند كه می‌فرماید: «اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسكم (2)‌» ؛ «آیا دیگران را به نیكی دعوت می‌كنید و حال آنكه خویشتن را فراموش می‌كنید؟!»
گر مرد عمل نیستی از گفته چه حاصل            در گفتن و بشنیدن تنها كه اثر نیست