دلسوز

ج. دلسوز و مهربان
حضرت مهدى‏ علیه السلام جانشین خاتم الانبیاء حضرت محمدصلى الله علیه وآله است؛ لذا در اخلاق و رفتار با مردم چون او مهربان و دلسوز است. امام رضاعلیه السلام فرمود: «یشْبِهُ رَسُولَ اللَّهِ فِى الْخُلْقِ؛ (8) اخلاق [حمیده‏] او چون [جدّش] رسول خداصلى الله علیه وآله مى‏ باشد.»
به همین جهت، خیلى بر مردم مهربان و دلسوز و حتى از والدین آنها نیز مهربان‏تر است: «یكُونُ اَوْلَى النَّاسِ مِنْهُمْ بِاَنْفُسِهِمْ وَ اَشْفَقَ عَلَیهِمْ مِنْ آبَائِهِمْ وَ اُمَّهَاتِهِمْ؛ (9) او براى مردم از خودشان اولى‏ تر است و نسبت به آنان از پدران و مادرانشان مهربان‏تر است.»
از دلسوزى اوست كه در توقیعى به شیخ مفید فرمود: «از یارى رساندن به شما كوتاهى نكرده، فراموشتان نمى‏ كنیم. اگر چنین نبود، حتماً ناگواریها بر شما نازل مى‏ گشت و دشمنان، شما را نابود مى‏ ساختند.» (10)
و این سخنان سراپا مهر و محبت اوست كه خطاب به شیعیان مى ‏فرماید: «لَوْ لَا مَا عِنْدَنَا مِنْ مَحَبَّةِ صَلَاحِكُمْ وَ رَحْمَتِكُمْ وَ الْإِشْفَاقِ عَلَیكُمْ لَكُنَّا عَنْ مُخَاطَبَتِكُمْ فى‏ شُغُلٍ...؛ (11) اگر علاقه به مصلحت شما و محبت و دلسوزى نسبت به شما در ما نبود، به سخن گفتن با شما نمى ‏پرداختیم.»
سید جلیل القدر على بن طاووس مى‏ گوید: من در سامرّا بودم، هنگام سحر دعاى آن حضرت را شنیدم كه در حق شیعیان اعم از مرده و زنده دعا مى ‏كرد و در بخشى از دعاهاى خود مى‏فرمود: «وَ أَحْیهِمْ [اَوْ اَبْقِهِمْ‏] فِی عِزِّنَا وَ مُلْكِنَا أَوْ سُلْطَانِنَا وَ دَوْلَتِنَا؛ (12) [خدایا] زنده بدار [یا باقى دار] آنها را در [زیر سایه] عزّت ما و حكومت، سلطنت و دولت ما!»
د. استجابت دعا و علم غیبى‏
از دیگر كمالات معنوى آن حضرت دارا بودن علم غیبى است كه همه امامان ما در این مسئله اشتراك دارند. على‏ علیه السلام فرمود: «آنچه در آسمانها و زمین انجام یافته و یا به وقوع خواهد پیوست، خدا به ما یاد داده است. این دانشها مخصوص ماست؛ من، حسن، حسین، مادرشان زهرا و امامان بعدى، یكى پس از دیگرى تا مهدى، همه از یك سرچشمه آب خورده ‏ایم و علوم همه ما به یك نقطه بر مى‏ گردد.»
امام رضاعلیه السلام در مورد حضرت مهدى‏ علیه السلام فرمود: «دَلَالَتُهُ فِى خِصْلَتَینِ فِى الْعِلْمِ وَ اسْتِجَابَةِ الدَّعْوَةِ وَ كُلُّ مَا اَخْبَرَ بِهِ مِنَ الْحَوَادِثِ الَّتِى تَحْدُثُ قَبْلَ كَوْنِهَا فَذَلِكَ بِعَهْدٍ مَعْهُودٍ اِلَیهِ مِنْ رَسُولِ اللِّهِ‏ صلى الله علیه وآله تَوَارَثَهُ عَنْ آبَائِهِ‏علیه السلام؛ (13) دو نشانه بارز دارد [كه با آنها شناخته مى‏ شود] : 1. دانش؛ 2. استجابت دعا. و آنچه از رویدادها پیش از وقوع آنها سخن بگوید، به صورت پیمانى است كه توسط پدران خود از رسول اكرم‏ صلى الله علیه وآله به ارث برده است.»