تفاوت سنی و شیعه چیه؟

با عرض سلام و خسته نباشید

تاريخ بشر گواهي مي دهد كه هميشه، وقتي كه يک دين اعم از دين آسماني و غير آسماني ظهور كرده است، پيروان آن به علل و عوامل مختلف اجتماعي، رواني و اخلاقي باعث انشعاب و تفرقه در دين گرديده و موجب ايجاد فرقه ها و مذاهب مختلف شده اند.
دين اسلام به دليل اينكه يک دين الهی و مبتنی بر حقيقت و نيازهای مادی و معنوی بشر و همسو با فطرت ثابت انسان می باشد، هيچ گونه تغيير و تبديلي در حقيقت آن از طرف هيچ كس امكان پذير نمی باشد. بنابراين با انشعاب و ايجاد فرقه های متعدد خود دين منشعب نگرديده بلكه اين مسلمانان هستند كه راه های مختلفی را در پيش گرفته و هر كسی راه خود را دين اسلام تلقی نموده و آن را حق پنداشته است.
اين مسلم است كه خدای متعال دين كاملی را با رسالت خاتم الانبياء ـ صلي الله عليه و آله ـ برای بشر نعمت بزرگی قرار داده است. در اين راستا يكی از برنامه های مهم رسمی و الهی پيامبر خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ بيان و تثبيت نعمت امامت و خلافت بعد از خودش بود و تلاش ممتدی را براي اين امر مهم در زمان ها و مكان هاي متعددی نمودند. روايات و حوادث تاريخی متعددی از آن جمله حديث ثقلين، حديث منزلت، حديث و واقعة تاريخي غدير، حديث قلم و دوات و... دلايل قطعی بر اين مطلب می باشند.
عده محدودی از اصحاب بر اساس آيات قرآن كريم، هم سخنان و سفارشات رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ را وحي الهی دانسته و هم معتقد به وجوب پيروی از آن حضرت بودند، لذا از سخنان و دستورات آن حضرت در مسئله امامت پيروی نمودند و بر اصل اسلام باقی ماندند و اين روايات را سرلوحه هدايت خودشان قرار داده و بعد از پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ اعتقاد به امامت امام علی ـ عليه السلام ـ و ساير اهل بيت ـ عليهم السلام ـ را در حوزه دينی خودشان حفظ نمودند. اين دسته از مسلمين توسط خود پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ شيعه ناميده شدند و بعد از رحلت آن حضرت بر همين نام تا امروز باقي ماندند.
اما عده ای از صحابه حالا به هر علتي از اين اصل انحراف نموده و به دستورات پيامبر خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ اعتنا نكرده و در روز وفات حضرت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ در حاليكه علی ـ عليه السلام ـ با ساير بنی هاشم مشغول كفن و دفن بودند، خودسرانه با توجه به اينكه قبلاً هم با رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ در مسئلة امامت و خلافت به مشاجره پرداخته بود شورايی را تشكيل داده و بعد از جدال و منازعات شديد بين مهاجرين و انصار، مهاجرين موفق مي شوند كه ابوبكر را به دستور عمر به عنوان خليفه تعيين كنند. بدين گونه زمام حكومت و امور سياسی و نظامی امت اسلامی را قبضه نمايند. و بعد از آن با شگردها و روش های مختلف برای ابوبكر بيعت گرفتند.
اين دسته از مسلمين در ابتداء عنوان خاصی نداشتند بلكه به عنوان طرفداران عمر و ابوبكر معروف بودند و بنابر قول ابوحاتم رازی بعد از كشته شدن عثمان در زمان معاويه و بعد از آن به «عثمانيه» ناميده مي شدند و شيعيان علي ـ عليه السلام ـ در اين زمان به نام علويه معروف بودند تا اينكه در زمان عباسيان نام علويه و عثمانيه نسخ گرديدند و علويه بنام پيشين خود يعنی شيعه برگشتند و بر ديگران اسم اهل سنت گذاشته شد و اين اسم تا امروز ادامه دارد.

برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://btid.org/fa/news/111294