وهابیت با بهانه واهی جشن میلاد پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را بدعت می‌داند، در حالی که برای سال‌روز تولد محمد بن عبد الوهاب، بزرگ وهابیت، یک هفته جشن گرفتن.
وهابیت فرقه نو ظهوری است که با پول و ایجاد رعب وحشت تلاش کرده است افکار خویش را در جامعه اسلامی رواج دهد و با انتساب خود به اهل سنت، به نحوی خودش را به بدنه جامعه اسلامی متصل کند، اما باید دانست که بسیاری از نظرات و افکار این فرقه با دیدگاه همه فرقه‌های اهل سنت در تضاد است. در ادامه در ذیل گفتگویی به یکی از این اندیشه‌ها می‌پردازیم:
شیعه: بهترین مخلوق که خداوند متعال خلق کرده است کیه!؟
وهابی: این که مشخصه، شخص پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله).
شیعه: پس چرا شما برای تولدشون نه شادی می کنید نه جشن و سرودی.
وهابی: چون این کار بدعته و حرامه!؟
شیعه: چرا!؟
وهابی: چون پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هیچ وقت برای خودش جشن تولد نگرفت و خلفا و صحابه هم هیچ وقت چنین کاری رو انجام ندادن، به همین خاطر اگر ما انجام بدیم، این کار میشه بدعت و بدون شک بدعت حرامه.[مجموعه الفتوی، ج4، ص289]
شیعه: فکرت اشتباهه، چون ملاک بدعت این نیست که اگه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) انجام نداده، ما انجام بدیم میشه بدعت، خوب الان چقدر کار وجود داره که حضرت انجام نداده، ولی ما داریم انجام میدیم، پس ما باید توی این کارها بدعت گذار باشیم.
وهابی: پس ملاک بدعت چیه!؟
شیعه: ملاک بدعت اینه که چیزی رو به دین نسبت بدیم که توی دین نیومده، به همین خاطر ما که نگفتیم جشن میلاد پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) توی دین آمده.
وهابی: پس حداقل کار عبث و بی‌خودی هستش.
شیعه: نه، بیهوده هم نیست، شما ببین چقدر روایت داریم که خداوند متعال دستور داده که پیامبرش رو دوست داشته باشیم، خوب جشن گرفتن هم نوعی اعلام دوستی با پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بزرگ‌داشت ایشون هست.
وهابی: این توجیهی هست که شیعه برای خودش در آورده!؟
شیعه: نه این‌طوری نیست، علمای سر شناس زیادی از اهل سنت هم این موضوع رو تأیید کردن و خوب و مفید دونستن، در واقع تا قبل از اومدن وهابیت، این موضوع به نحوی بین مسلمان‌ها مسلم بوده.
وهابی: نه این‌طور نیست، تو داری دروغ میگی!؟
شیعه: چرا دروغ بگم، اجازه بده چند تا مثال برات بزنم: «حلبی» در سیره حلبیه از قول «ابن جوزی» نقل می‌کنه: «از خواص برگزاری جشن روز میلاد پیامبر(ص) این است که باعث امان از بلا در آن سال می‌شود و بشارتی می شود برای رسیدن به خواسته ها در زندگی.»[سیرة الحلبیه، ج1،ص137] یا سیوطی در کتابش در این زمینه میگه: «به نظر من برگزاری جشن میلاد پیغمبر(ص)، به این صورت که عده ای از مردم دور هم جمع می شوند و به مقداری که می توانند قرآن می خوانند، روایات مربوط به آغاز رسالت پیغمبر را می خوانند، اتفاقات روز میلاد را بیان می کنند و سپس سفره پهن می کنند و غذا می خورند؛ این کار از نوآوری‌های خوب است که صاحب آن به خاطر تعظیم پیامبر(ص) و اظهار شادی و خوشحالی روز میلاد، پاداش و ثواب می‌برد».[الحاوی للفتاوی، ج1، ص 221ــ230] حتی یک از علمای شما به اسم «بکری دمیاطی» کتابی نوشته به عنوان «إعانة الطالبين» که در آن به اثبات مشروعیت جشن میلاد پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پرداخته.
وهابی: این‌ها دروغه؛ من خودم باید برم حرف‌های اونا رو ببینم.
شیعه: برو ببین، ولی انصافاً یه کم فکر کن، چطوریه که همین بن باز عالم شما به مناسبت هفته‌ی «محمد بن عبدالوهاب» یک هفته جشن گرفت؛ چرا برای محمد بن عبدالوهاب جشن رو واجب می‌دونه و میگه این عمل ما رو به خدا نزدیک می‌کنه ولی برای پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) با بهانه واهی قائل به بدعت میشه.[مجموعه الفتوی،ج1، ص282]
________________________________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. مجموعه الفتوی، عبدالعزیز بن عبدالله بن باز،اداره البحوث العلمیه و الافتاء، ریاض.
[2]. سیرة الحلبیه، علی بن ابراهیم حلبی، دار المعرفة، بيروت.
[3]. الحاوی للفتاوی، جلال الدین سیوطی، بَابُ الْوَلِيمَةِ، حُسْنُ الْمَقْصِدِ فِي عَمَلِ الْمَوْلِدِ.