امپراتوری ثروت، بت بزرگ همه اعصار، ارابه شهوات خود را با سرعت و شدت به‌مراتب بیشتری نسبت به گذشته تاریخ بر جنازه فرهنگ و خرد انسان‌ها می‌تازاند. یکی از نمود های این ددمنشی ساخت فیلم‌هایی مانند مورتال کامبت توسط مطرح‌ترین کمپانی‌های فیلم‌سازی است.
اگر بخواهیم از تاریخچه ساخت فیلم‌هایی که از روی بازی‌های رایانه‌ای ساخته‌شده‌اند برایتان بگوییم، یا تاریخچه بازی پرفروش و نام‌آشنای مورتال کامبت (Mortal Kombat) و فیلم‌های ساخته‌شده از روی آن، قطعاً حوصله‌تان سر خواهد رفت؛ چراکه این عنوان قدمتی بسیار طولانی در دنیای بازی دارد و همان‌قدر که در آن موفق بوده است، در فیلم‌هایش شکست‌خورده است. مورتال کامبت ۲۰۲۱ هم از این قاعده مستثنا نیست و دیدن آن فقط باعث می‌شود به خودتان و سازندگانش لعنت بفرستید.
بگذارید از این اطلاعات که به‌راحتی قابل‌دسترسی هستند بگذریم و کمی در خصوص ساختار این فیلم و بازی‌ای که فیلم بر اساس و برای طرفداران آن ساخته‌شده تأمل‌کنیم.
سری بازی‌های مورتال کامبت که از سال ۱۹۹۲ ساخت آن‌ها آغازشده و تاکنون ادامه داشته به دلیل خشونت بی‌حدوحصری که در آن بی‌پرده به تصویر کشیده می‌شود، عامل اصلی یا حداقل یکی از عوامل مؤثر در ایجاد و استفاده از رده‌بندی سنی برای بازی‌ها هستند و تا پیش از انتشار آن‌کسی جرأت نداشت این‌گونه به روان عموم مردم و علی‌الخصوص جوانان و نوجوانانی که جامع هدف بازی‌ها هستند حمله کند.
شرکت آمریکایی میدوی (Midway Games) درزمانی که بازی‌های سبک مبارزه به‌وفور تولید می‌شد برای کسب جایگاه خود در بازار شلوغ تولید بازی‌های رایانه‌ای انگشتش را روی یک خواسته درونی گذاشت؛ انتقام، آن‌هم به صورتی که کاملاً بیننده را ارضا کند.
البته این تنها نوآوری این شرکت نبود و برای طبیعی‌تر کردن صحنه‌ها از بازیگران واقعی و تکنیک استاپ موشن استفاده کرد. البته اصل جذابیت این بازی در صحنه‌های وحشیانه قتل و کشتاری است که در آن قرار داده‌شده است.
کندن سر و دست‌وپا، قطعه‌قطعه کردن، بریدن و نصف کردن، منفجر کردن و غیره و غیره به همراه افکت‌های ویژه و با بالاترین جزئیات چیزهایی است که در این بازی گنجانده‌شده است. به‌این‌ترتیب یکی از خشونت‌بارترین و وحشیانه‌ترین بازی‌های تاریخ تولید و منتشر شد و به‌این‌ترتیب جهان متوجه شد که بازی‌ها هم نیاز به رده‌بندی سنی دارند!
با دانستن این موضوع اولین سؤالی که به ذهن خطور می‌کند این است که چرا باید چنین بازی‌ای ساخته شود؟ و احتمالاً دومین سوال این باشد که چه انسانی با چه افکار و اندیشه‌ای چنین بازی‌ای را تولید می‌کند؟!
پاسخ روشن و تلخ است؛ کینه، نفرت، تحقیر، آزار و شکنجه همه امور منفی و سیاهی هستند که هیچ انسانی آن‌ها را خوب نمی‌داند، ولی دنیای تجارت به این مسائل کاری ندارد و فقط به دنبال کسب منفعت است؛ از هرچه و به هر قیمت که باشد. می‌دانید سرنوشت شرکت میدوی با این بازی پرآوازه‌اش چه شد؟ توسط غول سرگرمی هالیوود یعنی کمپانی وارنر خریداری شد. فیلم اخیر را هم همین شرکت ساخته است.
سوال دوم هم جوابی روشن ولی دور از ذهن دارد. چنین محصولی نمی‌تواند ساخته انسانی خردمند با ذهنی روشن و پیراسته از کژی‌ها باشد و بیشتر نشان‌دهنده حالات سادیسمی در سازنده‌اش است.
ولی جواب این سوال که چرا چنین بازی کثیفی به پرفروش‌ترین بازی تاریخ مبدل می‌شود را باید در دستگاهی جست‌وجو کرد که برای کسب منافعش مردمان را همچون مولوخ (خدای باستانی که برایش کودکان را در آتش قربانی می‌کردند) به کام مرگ می‌کشاند.