راهپیمایی باعظمت اربعین، علاوه بر تقویت قدرت و عزت اسلام، بالاترین ظرفیت را برای مقدمه‌سازی ظهور دارد. دشمن این واقعیت را درک کرده و برای کمرنگ شدن آن با شروع محرم و به ویژه نزدیکی ایام اربعین، سیل خروشان شبهات و اشکالات را روانه فضای مجازی و ذهن مؤمنان می‌کند.
از راهکارهای دشمن برای تضعیف جبهه حق، دور کردن مردم از دین حق و شعائر نجات‌بخش آن بوده است. در واقع مبارزه و حمله به دین در راستای این نکته بوده که دسترسی و همراهی با حقیقت کمتر شود؛ در غیر این صورت اگر کسی با انصاف به سراغ معارف و شعائر دینی مانند زیارت اربعین برود، از آنجا که دستورات الهی مطابق فطرت و مصلحت است، به حقانیت آن‍‍ها پی می‌‍‍برد.
زیارت اربعین، مقدمه ظهور.
از شعائر و نماد‌های دینی که سبب هدایت مردم می‌شود، اربعین حسینی است. ازاین‌رو امام حسن عسکری علیه‌السلام زیارت اربعین را از نشانه‌های مؤمن برشمرده‌اند: «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ: صَلَاةُ الإحدَی وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ... »؛[1] «علامت‌های انسان مؤمن پنج چیز است: 51 رکعت نماز (17 رکعت نماز واجب و 34 رکعت نماز نافله در طول شبانه‌روز)، زیارت اربعین و...».
با توجه به کیفیت زیارت اربعین (مانند پیاده‌روی و...)، درک این مطلب که این راهپیمایی باعظمت بر قدرت و عزت اسلام می‌افزاید، آسان است و امروزه، عالی‌ترین تجلیِ مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام به جهانیان، همین پیاده‌روی اربعین است.
این نکته هم قابل توجه است که برای مقدمه‌سازیِ ظهور، اربعین بالاترین ظرفیت را دارد؛ چراکه در این سیل خروشان و شکوهمند، شاهد حضور افرادی هستیم که حتی مسلمان نیستند و همین نکته باعث می‌شود زمان ظهور که امام مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف خود را با مظلومیت جد شهیدشان، امام حسین علیه‌السلام به جهانیان معرفی می‌کنند، مردم به راحتی به لشکر ایشان بپیوندند.
در واقع تجمع مؤمنان در اربعین حسینی، مظهر قدرت و عزت امت اسلامی است و دشمن این واقعیت را درک کرده و برای کمرنگ شدن آن، نقشه طراحی نموده است. ازاین‌رو می‌بینیم با شروع محرم و به‌ویژه نزدیکی ایام اربعین، سیل خروشان شبهات و اشکالات روانه فضای مجازی و ذهن مؤمنان می‌شود. اشکال گرفتن به وقایع رخ‌داده در کربلا تا چنگ زدن به مواردی سطحی مانند رفتار یک زائر و...، دامنه شیطنت و شیادی دشمنان را نشان می‌دهد.
در مواردی نیز سطح این شبهه‌افکنی‌ها از نقد و نظر تاریخی خارج شده و به فضای تمسخر و اهانت رسیده است؛ همان‌گونه که قرآن مجید در موارد متعددی از تمسخر پیامبران الهی توسط کافران سخن گفته است: «وَ لَقَدْ اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ فی شِیَعِ الاَوَّلینَ وَ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ اِلاّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُونَ»؛[2] «پیش از تو در گروه‌های پیشین، پیامبرانی را فرستادیم و هیچ پیامبری برایشان نفرستادیم، جز آنکه او را به مسخره می‌گرفتند».
با توجه به مطالب بالا، بر هر مسلمانی لازم است در برابر این شبهات احساس وظیفه کند و در صورتی که تخصص ندارد، با مراجعه به متخصص، پاسخ شبهه را یافته، منتشر کند. غيرت و شجاعت مؤمنان در دفاع از دين و ارزش‌های اسلامی نباید اجازه دهد این شبهات، حقیقت اربعین را کمرنگ کنند.
نباید آرام نشست و نظاره‌گر تمسخرِ باورها و شعائر دینی بود؛ بلکه با توجه به معارف اصیل شیعی باید بی‌هیچ تزلزلی وارد صحنه شد و رد شبهه نمود.
پی‌نوشت:
[1]. بحار‌الانوار، ج82، ص75.
[2]. حجر، 10.