وجوب حفظ نظام جمهوری اسلامی

خداوند متعال، طبیعت انسان را به‌گونه‌ای آفریده است که در زندگی روزمره خود، به هم‌نوعش نیاز دارد و به اصطلاح، مدنی الطبع است.[1] قرآن کریم نیز اجتماعى بودن انسان در آفرینش را تأیید می‌کند.[2]

از طرفی هر انسانی برای بقای خود نیازمند اجتماع خواهد بود و اجتماعی بودن، مستلزم این است که تحت یک قانون و یک فرمان قرار گیرند وگرنه هرج‌ومرج، قتل، غارت و... امنیت جامعه را مخدوش می‌کند؛ بر همین اساس امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «لَا بُدَّ لِلنَّاسِ‏ مِنْ‏ أَمِيرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِر»؛[3] «چاره‌ای برای مردم از وجود فرمانروا و امیر نیست، خواه (آن امیر) نیکوکار و خواه بدکار باشد».

حفظ نظام از نظر عقل
نخستین پیامد هر نظامی، بعد از برپایی آن، جلوگیری از هرج‌ومرج است؛ زیرا نتیجه هرج‌ومرج، ناامنی در جان، مال و آبروی انسان‌ها خواهد بود، پس یکی از مهم‌ترین علت‌های حفظ هر نظامی، جلوگیری از هرج‌ومرج و ناامنی است.

بی‌شک گاهی عقل حکم می کند که انسان با گفتن یک دروغ مصلحتی از هرج و مرج، جلوگیری کند. 

وجوب حفظ نظام اسلامی
نظر به اینکه آموزه‌های اسلامی بر مبنای فطرت، عقل و واقعیت‌های خارجی بنا شده است،[4] اگر نظامی بر اساس این آموزه‌ها بنا شود، حفظ آن اولویت پیدا خواهد کرد و به اصطلاح بر هر انسانی شرعاً واجب است که در حفظ آن کوشا باشد؛ علاوه بر اینکه عقل نیز به حفظ آن، حکم می‌کند.

بی‌تردید نظام جمهوری اسلامی ایران؛ علاوه بر اینکه بر اساس آموزه‌های قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام بنا نهاده شده، در رأس حاکمیت آن، مجتهدی اسلام‌شناس قرار دارد که مجموعه آیات و روایات، او را تأیید می‌کنند. 

هرچند «دروغ گفتن» از دیدگاه اسلام مذمت شدید دارد؛ ولی در مواردی مانند وجود مصلحت اهم، آن را استثنا کرده است.[5]

با توجه به این مطالب، با از بین رفتن یا تضعیف اصل نظام جمهوری اسلامی ایران، اساس اسلام، ایمان و باورها به‌کلی تحت تآثیر قرار می‌گیرد و با وجود دشمنان قسم خورده و هجمه‌های سنگین فرهنگی آنان بر مسلمانان، بازسازی اعتقادات و باورها بسیار مشکل خواهد بود، به‌همین خاطر اسلام، برای دفاع از امر مهم‌تر، به‌کارگیری دروغ، در چهارچوب تعیین شده از طریق شرع، اجازه داده است.  

بنابراین تنها نظامی که در حال حاضر بر اساس آموزه‌های حقیقی دین، بنا شده است، نظام جمهوری اسلامی ایران است، پس حفظ آن در واقع، حفظ اساس اسلام خواهد بود و همان‌طور که دروغ گفتن برای اصلاح بین مردم، واجب است،[6] برای حفظ نظام جمهوری اسلامی، گاهی واجب‌تر خواهد بود.

پی‌نوشت:
[1]. رک، مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، صدرا، 1390ش، ج15، ص538.
[2]. حجرات: 13.
[3]. شریف رضی، نهج البلاغه، صبحی، هجرت، 1414ق، چاپ اول، ص82.
[4]. روم: 30، فصلت: 53 و بقره: 242. سفارش قرآن به تعقل در انفس، آفاق و آیات الهی نشانه عقلایی بودن آنهاست.
[5]. نراقی، محمدمهدی، جامع السعادات، اعلمی، بی‌تا، ج2، ص335. 
[6]. حرعاملی، محمدبن حسن، وسائل الشیعه، آل‌البیت علیهم‌السلام، بی‌تا، ج12، ص252.