علی‌رغم برخی توهمات، حجاب دارای مستندات زیادی از قرآن، روایات، فطرت، عقل، تاریخ و روانشناسی است.
بی‌تردید حجاب در تنهایی و به دور از نامحرمان، واجب نیست؛ بنابراین ادله وجوب حجاب، ناظر به زمانی است که زن در اجتماع و مقابل نامحرمان قرار می‌گیرد و بر خلاف توهم برخی، حجاب از ادله و مستندات زیادی برخوردار است:
نخستین مستند؛ قرآن
نخستین دلیلی که می‌توان برای حجاب بیان کرد، دو آیه از قرآن کریم است که به اختصار به آن اشاره می‌شود:
آیه اول. خداوند در سوره نور می‌فرماید: «وَ لْيضْرِبْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَی جُيوبِهِنَّ وَ لَايبْدِينَ زِينَتَهُنَّ»؛[1] «و (اطراف) روسری‌های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود) و زینت خود را آشکار نسازند».
این آیه پس از بیان ضرورت عفت در نگاه و حفظ پاک‌دامنی به صراحت، زنان را به پوشاندن بدنشان امر می‌کند؛ هر چند در روایات، گردی صورت و دستان تا مچ، استثنا شده است.[2]
آیه دوم. قرآن کریم در سوره احزاب نیز می‌فرماید: «يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ»؛[3] «چادرهایشان را بر خود فرو پوشند»، بی‌شک این آیه نیز دلالت دارد که زنان باید خود را در برابر نامحرمان بپوشانند.
دومین مستند؛ روایات
روایات گوناگونی و با بیان‌های متفاوت به وجوب حجاب تصریح کرده‌اند که در کتاب‌های روایی و در ابواب مختلف آمده است. از باب نمونه به یکی از آنها اشاره می‌شود. راوی از امام صادق علیه‌السلام در مورد آیه «وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها»؛ «و زینت خود را آشکار نسازند؛ مگر آنچه که ظاهر و آشکار است» سؤال کرد، حضرت در جواب فرمود: «الْخَاتَمُ وَ الْمَسَكَةُ وَ هِيَ الْقُلْبُ»؛ «انگشتر، دستبند و النگو»؛[4] بنابراین زنان باید زینت‌های خود را غیر از موارد استثنا بپوشانند.
سومین مستند؛ فطرت و عقل
از آنجا که پوشش و حجاب، یک امر عقلانی و فطری است، حکم شرع، ارشاد به همان حکم عقل و فطرت خواهد بود؛ زیرا زمانی که حضرت آدم و حوا از آن درخت ممنوعه خوردند و بدن‌هایشان عریان شد، آنان به سرعت خود را با برگ‌های درختان پوشاندند، این امر نشان از این دارد که پوشیده بودن، امری فطری است.[5]
چهارمین مستند؛ تاریخ
متون تاریخی، تصاویر و نقاشی‌هایی که از دیرباز به یادگار مانده و از آنچه در موزه‌ها به دست آمده است، همه نشان از این دارد که در اقوامی چون مسیحیت، یهود، زرتشت و...، مقوله حجاب از مسائل مهم در زندگی زنان و دختران بوده است.[6]
پنجمین مستند؛ روانشناسی
بی‌تردید بی‌حجابی، امنیت روانی و آرامش خاطر افراد جامعه را به خطر می‌اندازد و همین امر، تمرکز همه آحاد جامعه را در اموری که بر عهده آنها گذاشته شده است، باز می‌دارد و به مرور زمان باعث عقب‌ماندگی و پس‌رفت جامعه می‌شود.
از سویی حجاب امری است که به زنان، شخصیت داده و باعث رشد روانی جامعه، تحکیم خانواده و... خواهد شد.[7]
ضرورت رعایت قانون در هر جامعه
وضع قوانین در هر جامعه‌ای از ضروریات است؛ زیرا قانون برای هماهنگی مردم، حفظ نظم و جلوگیری از هرگونه هرج‌ومرج وضع می‌شود و این امر در همه کشورها وجود دارد؛ بنابراین تمام آحاد جامعه، ملزم به رعایت قانون کشورشان هستند و اگر کسی از رعایت قانون تخلف کرد، مجازات می‌شود. در ایران نیز کسی نمی‌تواند به بهانه قبول نداشتن حجاب، قانون کشور را رعایت نکند.
به هر حال، حجاب مستندات زیادی دارد که از گنجایش این کوتاه نوشته، خارج است.
پی‌نوشت:
[1]. نور: 31.
[2]. حرعاملی، محمدبن الحسن، وسائل الشيعة، موسسه آل‌بیت علیهم‌السلام، ج20، ص202.
[3]. احزاب: 59.
[4]. کلینی، کافی، الاسلامیة، ج5، ص521.
[5]. اعراف: 22.
[6]. موسوی، نگاهی بر سیر تاریخی حجاب زنان در فرهنگ ایران، فصلنامه فرهنگ، شماره70، تابستان1388ش، صص298-318.
[7]. حجاب از نظر روانشناسی.