حجاب

رعایت حجاب که یک اصل انسانی است فواید و آثار بسیاری دارد از جمله، حفظ کرامت و عزت، پویایی، کارآمدی و دین داری و... دارد که غارت‌گران بین المللی و سود جویان جهانی آن را بزرگ ترین مانع برای رسیدن به اهداف پلید خود می‌دانند، در ترویج بی حجابی و بد حجابی تلاش فراوانی در طول تاریخ نموده اند و امروزه نیز به فعالیت های استثماری خود، بیش از پیش مشغولند. بر این اساس، بد حجابی و بی حجابی از دستاوردهای شوم استعمار جدید و حربه مهم تهاجم فرهنگی است، که یکی از آسیب های مهم اجتماعی و عامل انحرافات اجتماعی است، از این رو هر جامعه ای که حجاب و عفاف خود را حفظ کند، خواهد توانست از نظام خانوادگی، نظام اجتماعی و نظام سیاسی خود صیانت و محافظت کند. با توجه به اهمیت موضوع به بیان نتایج ارزنده‌ی رعایت حجاب می‌پردازیم؛

۱. حجاب همچون حفاظی است که زن را از آسیب پذیری، ترس و اضطراب روانی مصون نگه می‌دارد، و موجب سلامت روانی او می شود. امام علی (ع) در نهج البلاغه فرمودند: « سخت گیری در پوشش، عامل سلامت و استواری آنان است».(۱)

۲. با وجود حریم میان زن و مرد نامحرم به وسیله پوشش، زنان از بی عفتی و عشوه گری و انحراف باز نگه داشته می شوند و در نتیجه هیجان ها و التهاب های جنسی مردان کاهش یافته، موجب آرامش روانی آنان می شود.

۳. از آن جا که زنان بیش از مردان نیازمند امنیت اجتماعی هستند، حجاب و پوشش شایسته، آنان را از سوء استفاده مصون نگه می‌دارد، و میزان امنیت را برای زنان افزایش می دهد. از این جهت «حجاب» ایمنی بخش و نگهبان جامعه است.

۴. با توجه به این که پوشش زنان، زمینه هر نوع لذت جویی مردان را در اجتماع از بین می‌برد، آن را به محیط خانواده محدود می کند، این خود موجب صیانت خانواده و جلوگیری از، ازهم پاشیدگی آن و استحکام پیوند خانواده می‌شود.

۵. با وجود حجاب، هرگونه سواستفاده‌ای در محیط اجتماع و کار، از بین می‌رود، در نتیجه زمینه امنیت زنان برای حضور در ابعاد متفاوت جامعه و میزان مشارکت آنان در اجتماع افزایش می‌یابد و طبیعتا نیرو و کارآمدی آنان بیشتر می شود.

۶. هنگامی که زنان با ظاهری آراسته و پوشیده باشند، از نظر شخصیتی دارای جاذبه ای بالاتر هستند، و گران بها تر و ارزش مندتر جلوه می کنند.

بد حجابی، عواقب اجتماعی وسیعی به دنبال دارد، باتوجه به اهمیت موضوع به بیان عواقب بد حجابی می‌پردازیم؛

۱. جوانان، کارآمد ترین عنصر انسانی در تکامل و پیشرفت مادی و معنوی و ابعاد مختلف زندگی ( علمی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و...) هستند. از سوی دیگر جوانان به عنوان گسترده ترین اقشار جمعیتی این سرزمین، آسیب پذیرترین گروه سنی در برابر پدیده بدحجابی می باشند. بنابراین، عدم پای بندی به اصل حجاب به معنای نابود کردن مهم ترین سرمایه یک کشور محسوب می شود.

۲. هرگاه هیجان ها و فشارهای جنسی جوانان، با دیدن صحنه های تحریک کننده و چهره های آرایش کرده زنان بی حجاب همراه باشد، جوان را آن چنان بی اختیار می کند که تلاش می کند تا به هر وسیله ممکن، شهوت خود را خاموش کنند. امام رضا(ع) می‌فرمایند: «خدای متعال چشم اندازی به گیسوان زنان را حرام دانست؛ زیرا موجب تحریک مردان گشته، در نتیجه آن، مفاسد و انحرافاتی به وقوع خواهد پیوست که نه حلال است و نه پسندیده»(۲). بدیهی است این انحراف هنگامی اتفاق می افتد که موها و بدن زنان نمایش داده شود، که در این صورت چراغ سبزی برای فرصت طلبان فراهم می‌شود. 

۳. زنان بی حجاب که عامل اصلی انحراف جوانان هستند، در جرم و کیفر مردان چشم چران شریک هستند؛ زیرا آنان با خودنمایی و هرزگی خود، غرایز جوانان را تحریک می‌کنند، نسل جوان، فعال و کارآمد یک جامعه را روانه پرتگاه فساد می‌کنند.

۴. زنان و دخترانی که زیبایی های خود را به دیگران نشان می دهند و غرایز جنسی مردان را تحریک می کنند، جریمه طبیعی رفتار خود را با ریختن آبروی خود و خانواده و پذیرفتن آسیب جسمی و روانی می پردازند. چه بسا این افراد برای همیشه خود را از یک زندگی مشترک آرامش بخش محروم می کنند.

۵. گسترش روز افزون ناهنجاری های اجتماعی، ناسازگاری ها و چالش های خانوادگی، افزایش آمار دختران و پسران فراری، اعتیاد، طلاق و... برخاسته از همین انحراف و بی بندوباری برخی زنان و دختران است. با توجه به آثار زیان بار فردی و اجتماعی بی حجابی و تأثیرات مخربی که بر نظام اجتماعی در جامعه اسلامی می گذارد، باید آن را یکی از حقوق عمومی جامعه تلقی کرد و از همین رو بی اعتنایی به اصل حجاب و عدم رعایت آن، به معنای نادیده گرفتن حق جامعه و از مصادیق اخلال و بر هم زدن نظم اجتماعی و سلامت روانی مردم به شمار می‌آید. 

بدیهی است هیچ شخص حقیقی یا حقوقی نمی تواند در برابر این مقاومت کند. براین اساس، نه تنها زنان و دختران بلکه شوهران و پدران و برادران هم نمی توانند ساقط کننده این حق عمومی جامعه باشند. به عبارت دیگر شوهر یا پدر نمی تواند به بهانه چشم پوشی از حق خود، مانع حجاب زن شود؛ بلکه این جامعه است که به دلیل داشتن حق صیانت از نظام خانواده و فساد و فحشا، زن را مکلف به رعایت حجاب نموده است. بنابراین اصل حجاب و پوشش زنان علاوه بر اینکه فرمان مهم خداوند است، دربردارنده حکمت ها و مصلحت هایی است که رعایت کامل آن موجب سلامت و بهداشت اخلاقی و اجتماعی افراد و جوامع انسانی و نیز موجب دوام و تقویت کانون خانواده است؛ اگرچه لزوم رعایت پوشش و ظاهرمناسب، شامل تمام افراد جامعه است، اما با توجه به ویژگی های جنسیتی و آسیب پذیری بیشتر جنس مؤنث، رعایت آن برای زنان و دختران جدی تر و مهمتر خواهد بود و اجرای ناقص آن( بدحجابی) یا عدم اجرای آن (بی حجابی) آسیب ها و انحرافات اجتماعی را در پی خواهد داشت.

۱. نهج البلاغه، ترجمه مرحوم دشتی، نامه ۳۱.
۲. بحارالانوار، ج ۶، ص ۱۰۳.