اعتقادی

شاید گواهی اعضا بخاطر آن باشد كه این مجرمان هنگامی كه به آنها گفته می شود كیفر شما در برابر اعمالی كه انجام داده اید دوزخ است به انكار برمی خیزند.

انسان موجودی مرکب از جسم و روح است به گونه ای که شئون این دو بعد در یکدیگر اثر می گذارند. به عنوان نمونه فهم و درک اگر چه توسط روح حاصل می شود اما در جسم اثر می گذارد تا آنجا که اثر شرم بر رنگ چهره مشخص می شود و اثر احساسات در ضربان قلب بازتاب می یابد

بهشت و جهنم پیروان ادیان الهی (همه غیر مسلمانان) هم به حکم کتاب خودشان که در آن اشاره به آمدن پیامبر اسلام شده است و هم به حکم عقل که باید به آخرین پیام الهی گوش فرا دهند، باید دین اسلام را بپذیرند.

آنچه روشن است اینکه جنیان نیز در روز قیامت، در حسابرسی با انسان مشترک هستند. چون جن ها نیز مانند انسان مخاطب دستورات دینی هستند و تکلیف الهی به دوششان است. بنابراین پاداش و عقاب برای آنها مساله ای کاملا طبیعی است:

از درختان زقّوم خواهید خورد. و شكمهاى خود را از آن پر خواهید كرد. و بر سر آن آب جوشان خواهید نوشید. چنان مى‌‏نوشید كه شتر تشنه آب مى‌‏نوشد.

عقل به عنوان ابزار اصلی تکمیل کننده ی برهان جهان شناسی در اثبات خداست، که در معنای عام کلیه ی قواعد عقلی را می توان در قالبی به نام «فلسفه» مورد توجه قرار داد.

تا آن زمان كه در كنار آتش دوزخ قرار گیرند گوش و چشم و پوست های تن آنها گواهی می دهد به اعمالی كه انجام می دادند

از آن جا كه لطف عبارت از چیزی كه بنده را به طاعت الهی نزدیك و از معصیت الهی دور سازد و دوام ثواب بشر را به طاعت تشویق و نزدیك می‌سازد چون هر انسانی برای نیل به منفعت بی‌پایان حاضر می‌شود از یك سلسله خواهش‌های نفسانی موقت چشم بپوشد.

برای جواب دادن به این سؤال باید به دین و فواید آن توجه كنیم. آیا فایدة دین‌داری فقط در آخرت نصیب انسان می‌شود یا نه؟

عقیده به معاد در اكثر ادیان، جایگاهی اساسی دارد و لذا طبیعی است كه انسانها پرسش‌های فراوانی درباره سرنوشت آدمیان در فاصلة مرگ تا قیامت داشته باشند.

تحقیقات علمى و كاوشهاى تجربى دانشمندان مساله را تأیید مى كند، یك استاد انگلیسى به نام «هووسن» مى گوید من و استادم «هرلوب» كه هر دو مادى بودیم، بعد از 12 سال تحقیق امروز سخت معتقدیم كه ارتباط با ارواح و گفتگوى با آن ممكن است و دلائل قاطعى به دست آوردیم

«خدا» نام ذات باري تعالي است همچو «اله» و «الله» چون لفظ مطلق مي باشد بر غير ذات باري تعالي اطلاق نمي شود. مگر در صورتي كه به چيزي مضاف شود، چون: كدخدا و ده خدا.