دزفول پایتختی برای مقاومت

۳۱ شهریورماه سال ۱۳۵۹، آغاز مرحله تازه ای در تاریخ است. فصل تازه‌ای از رویش بصیرت‌ها و نمایش دلاوری‌ها. اگر جنگ تحمیلی نبود کجا می‌توانستیم قهرمانان مرد را از بزدلان نامرد تشخیص دهیم؟
کشوری که تازه استقلال خویش را جشن گرفته بود. استکبار جهانی در خیالات باطل خویش، ایران را آسیب‌پذیر و نابود شدنی می‌دانست و مهرۀ سرسپردۀ خویش صدام را مأمور حمله به این طفل نوپا نمود. جنگی که ناجوانمردانه و مخالف تمام قراردادها و معاهدات بین‌المللی بود؛ شروع گشت. شروعی برای پایان ایران، شروعی برای تن دادن به ذلت استکبار و برای نابودی جمهوری اسلامی.

شهر دزفول از نخستین قربانیان تهاجم سنگین و ناجوانمردانهٔ دشمن بعثی بود. شهری که گلوله‌باران شد تا خاموش شود. موشک‌باران شد تا خالی شود و در پی خالی شدن آن، فتحی بسیار بزرگ برای دشمن و سقوط حتمی خوزستان به شمار آید[۱]. گلوله‌باران شهر توسط صدها دستگاه تانک فوق مدرن و حملات توپخانه و بمباران‌های وحشیانه هوایی صورت گرفت تا جایی که این شهر را شهر موشک‌ها خواندند؛ ولی این حملات وحشیانه نه تنها خللی در عزم مردم دزفول در استقامت و پایمردی ایجاد ننمود، بلکه با هر گلوله ای که سینه مملو از عشق به اسلام دزفول را می‌شکافت، رزمندگانی جان‌برکف عازم جبهه‌های دفاع مقدس می‌شدند.

در همان روز نخست رژیم بعث پایگاه چهارم شکاری دزفول را موشک‌باران کرد که این نشان از اهمیت استراتژیک این شهر و این پایگاه می‌دهد. اگر مقاومت مردمی و رشادت‌های تیزپروازان این پایگاه نبود، دستیابی صدام به نقشه‌های شومش شدنی می‌گردید. این پایگاه با تقدیم ۵۰ شهید نقش بالایی در صیانت از ایران اسلامی دارد. پایگاهی که شهید عباس بابایی روزگاری در آنجا خدمت می‌کرد و شهیدان سرفرازی چون لشکری، باستانی، شیخ حسنی ازاین‌دست‌اند. این پایگاه در آزادسازی خرمشهر نقش ویژه‌ای داشت[۲].

البته نباید نقش دزفولی‌های غیور را در حماسه‌آفرینی‌های خرمشهر فراموش کرد.  بی‌دلیل نبود که رادیو عراق وقتی به مردم شهرهای ایران اخطار می‌داد می‌گفت: الف) دزفول. دزفول در طی جنگ تحمیلی، شهری مقاوم بود که سنگری امن برای رزمندگان به شمار می‌رفت. مردم مهمان‌نواز دزفول در دوران جنگ تحمیلی استقبال خوبی از رزمندگان نمودند و از آنها به بهترین وجه میزبانی نمودند .اهمیت دزفول و مردم مقاوم آن باعث خشم شیطانی صدام و موشک‌باران ۱۷۶ بارهٔ این شهر گردید. شهری که بیش از ۲۵۰۰ گلولهٔ توپ و ۳۳۱ راکت هواپیما را به خود دید؛ ۱۹۰۰۰ خانه‌اش ویران شد؛  امّا نهراسید و هیچ‌گاه تسلیم یا تخلیه نشد.

نوزادان شیرخوار، کودکان، مادران، پیران دزفول در زیر آوارها دفن می‌شدند؛ ولی گوش حقوق بشر ناشنواتر از این حرف‌ها بود که به داد مظلوم برسد و خدا می‌داند چه تعداد دختربچه به همراه عروسک‌هایشان زیر موشک‌باران جان سپردند. ۲۶۰۰ عددی از کشته‌شدگان این ناجوانمردی‌هاست. عددی که در آن ۱۲۰ طفل زیر یک سال و ۱۲۰ کودک زیر۱۰ سال  و ۴۱۴ زن و ۲۶ روحانی جای گرفته است[۳].

در پایان یک صحنه از هزاران صحنهٔ آن روزگاران دزفول را روایت می‌کنیم تا اگر فیلمی دراین‌باره ساخته نشده، روایت مکتوبی از ما باشد.

"دریکی از حوادث عجیب موشک‌باران شهر، موشک های ۱۲ متری در نزدیکی یک نانوایی اصابت کرد. ده‌ها مرد و زن ایستاده در صف نانوایی، تکه‌تکه شدند. موشک به وسط خیابان خورده و حفره عمیقی ایجاد کرده بود. لوله‌های آب ترکیده ، آب فواره می‌زد پیکره‌های تکه‌تکه شده در اطراف خیابان و نانوایی پراکنده‌شده بود؛ مردمی که سراسیمه برای کمک می‌آمدند، بعضاً در حفره‌های آب می‌افتادند.

ترکش‌های موشک دیوارهای زیادی را ویران کرده بود. در این میان، یک زن جیغ می‌کشید و از مردم کمک می‌خواست تا نوزاد شیرخواره‌اش را از زیر آوار خانه بیرون بکشند. زن حالت عادی نداشت و با دست‌خالی آوار را می‌کاوید ناخن‌هایش شکسته و انگشتانش خونی شده بود او توجهی به‌دستان خونی‌اش نداشت؛ چند نفر به کمکش آمدند. سرانجام چند جوان یک پتوی مچاله شده را از زیر آوار بیرون کشیدند؛ در کمال ناباوری، نوزاد شیرخواره در میان پتو سالم بود و گریه می‌کرد. زن نوزادش را در آغوش گرفت یکی از زن‌ها چادرش را روی او انداخت. زن با دستان خونی شروع به شیر دادن نوزاد کرد و نوزاد آرام گرفت. مردمی که آنجا بودند، از دیدن این صحنه بی‌صدا گریه می‌کردند"[۴].

مطالعه بیشتر:
«دزفول: خاطرات حماسی مردم قهرمان و شهیدپرور دزفول در هشت سال دفاع مقدس»، عبدالرضا سالمی نژاد، انتشارات نیلوفران، تهران، ۱۳۹۲. 
«دزفول، پایتخت مقاومت ایران»، عبدالرضا سالمی نژاد، انتشارات نیلوفران، تهران، ۱۳۹۳.

---------------
پی‌نوشت
[۱]-  امام جمعه دزفول: اگر مقاومت مردم دزفول نبود، کل خوزستان سقوط می‌کرد.
[۲]-  مروری بر ایثار تیزپروازان ارتش در پایگاه چهارم شکاری
[۳]-  تخریب۱۹ هزار خانه دزفولی‌ها در جنگ
[۴]- «تاریخ» مقاومت دزفول همتی می‌خواهد و رزمنده ای!