شیخ محمود شلتوت فتوا داد که تعبد به مذهب جعفری جایز است، و مانند یکی از چهار مذهب فقهی اهل سنت است؛ بسیاری از علما و فقهای بزرگ اهل سنت در آن زمان، این فتوای تاریخی را مورد تأیید قرار دادند.
شیخ محمود شلتوت فتوا داد که تعبد به مذهب جعفری جایز است، چه ابتدا به ساکن، و چه این‌که کسی‌که از مذهبی دیگر تقلید می‌کرده، می‌تواند به این مذهب درآید و از این حیث، ایرادی بر وی وارد نیست.
بسیاری از علما و فقهای بزرگ اهل سنت در آن زمان، این فتوای تاریخی را مورد تأیید قرار دادند. «از جمله شیوخ و اساتید بزرگ الازهر که مقدمات این فتوا را فراهم کرده، یا آن را مورد تأیید قرار دادند: شیخ محمد عبده، شیخ سلیم بشری، شیخ مصطفی مراغی، شیخ عبدالمجید سلیم، شیخ احمد حسن باقوری، شیخ حسن مأمون، شیخ دکتر محمد فحام، شیخ دکتر عبدالحلیم محمود، شیخ عبدالرحمن بیصار، شیخ احمد شرباصی، شیخ محمد محمد المدنی، شیخ علی حفیف، شیخ عبدالعزیز عیسی، شیخ عبدالرحمن نجار، شیخ حسن البنا، شیخ عبدالوهاب عبداللطیف، شیخ محمود ابوریه، شیخ علی الواحد وافی، شیخ عطیه صفر، شیخ السید سابق، شیخ محمد متولی شعراوی، شیخ محمد غزالی، شیخ عفیف عبدالفتاح طباره، شیخ نصر فرید واصل.»[1]
پی‌نوشت:
[1]. شیخ محمود شلتوت طلایه دار تقریب در عقائد، تفسیر، حدیث، فقه مقارن و همبستگی مذاهب اسلامی، بی‌آزار شیرازی، ص173.