انسان‌های تاثیرگذار در جامعه بیشتر از دیگران، باید نسبت به رفتار و گفتار خود، همچنین نسبت به اطرافیان و مریدان، دقت داشته باشند؛ زیرا همیشه دشمن در کمین است.
سخنان بزرگان و تاثیرات ناخواسته آن
در طول تاریخ انسان‌هایی بوده‌اند که از کوچک‌ترین گفتار یا رفتاری که از بزرگی سر می‌زده است بهانه‌جویی کرده و آن را در راستای اهداف خبیثانه خود، قرار داده‌اند. و به قول معروف از آب گل آلود، ماهی می‌گیرند. گفتار و رفتار مراجع تقلید، همچنین دفاتر این بزرگان نیز، از این حربه استثنا نبوده؛ بلکه در راس این تهاجمات خصمانه قرار گرفته است و همچنان ادامه دارد.
هر چند شخصیت‌های بزرگ و تاثیر گذار، عاری از هر گونه عیب و نقصی در این زمینه‌ها باشند ولی اگر توجهی به اطرافیان و بیماردلان، نداشته باشند، به یقین ضربه‌ای از طرف آنها به دین وارد می‌شود که جبران ناپذیر خواهد بود.
اینجاست که تمام بزرگان ما نخست باید رفتار و عملکرد خود را مطابق اسلام و مصالح امروزه مسلمانان قرار دهند، سپس مواظب سوء استفاده دیگران از جایگاه آنها باشند.
امروزه جریان تقیه به مراتب سخت‌تر و مشکل‌تر از زمان قبل است همانطور که در روایات صحیح تصریح شده است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «كُلَّمَا تَقَارَبَ هَذَا الْأَمْرُ كَانَ أَشَدَّ لِلتَّقِيَّةِ؛[1] هر چه اين امر -ظهور امام زمان (عليه السّلام)- نزديك‌تر شود تقيه شديدتر می‌گردد (زيرا بدعت و ستم توسعه يابد و اظهار حق خطرش بيشتر شود)، با توجه روایات بسیار زیادی که در باب تقیه و.... مطرح شده است به خصوص این حدیث که تصریح دارد، می توان گفت که در حال حاضر جامعه بیشتر از هر زمانی نیاز به آرامش دارد.
گاهی دشمن با حربه‌هایی از جمله، «دین دارد از بین می رود» و «وظیفه تو حفظ دین است» و «فقط نظر و فتوای توست که دین را حفظ می کند» و... در صدد اختلاف انداختن بین مسلمانان، به خصوص شیعیان است!
در اینجاست که حساسیت به خصوص در این بخش بیشتر خواهد بود، بنابر این از بزرگان و دلسوزان دین، انتظار می‌رود در این امر مهم، نهایت سعی و تلاش اصلاح طلبانه خود را به کار گیرند.
پی نوشت
[1]. کافی، کلینی، ج2، ص220.