مکتب پرورشی سیدالشهدا دستگاهی عجیبی است، هم روحیه شهادت و پهلوانی را در دانش آموختگان خود پرورش می‌دهد و هم احساسات و روابط انسانی را در آن‌ها تقویت می‌کند. هیچ مکتبی را نمی‌توان در جهان پیدا کرد که بتوان این چنین انسان‌هایی را بپروراند.
گریه بر سیدالشهدا عامل تقویت عواطف انسانی
مکتب شیعه به راستی آموزشگاه انسانیت و آزادگی است. مختصات دستگاه اندیشه شیعه، مناسک و شعائر مذهب اهل بیت علیهم‌السلام بهترین زمینه را برای پرورش انسان‌های شجاع و باصلابت آماده می‌کند. انسان‌هایی که در کنار شجاعت و صلابت اخلاق مدار نیز هستند.
عموم سربازان جنگی دارای روحیه خشن هستند. جنگ به گونه‌ای است که به تدریج خوی انسانی را در سربازان از بین برده و مهربانی و عطوفت را از آن‌ها می‌گیرد. خشونت، از بین رفتن عواطف انسانی، حمله به کودکان و زنان و نادیده گرفتن اخلاق انسانی امری شایع در میان سربازان است.
پرورش سربازانی که در عین صلابت، دل رحم باشند و بتوانند در عین جنگ پا را فراتر از اخلاق نگذارند، تربیتی است که هر مکتبی از عهده‌ی آن برنمی‌آید.
شهید سلیمانی خاطره‌ی زیبا از شهید میرزایی نقل می‌کند:
«تابستان بــود و هــوا هم خیلی داغ. بچه ها آب آوردند. در همین لیوان های پلاستیکی جبهه ها که قرمز بود، ریختند و خوردیم. بعد لیوان را به میرزایی دادم و برگشتم. دیدم که آب نخورد و از یک بسیجی که مراقب اسرا بود، پرسید: «به این ها آب داده‌اید؟» بسیجی گفت: «آب نداریم. بعداً آب می دهیم.» از دور نگاه می کردم. میرزایی به سوی اسرا رفت. لیوان آب را به دست اولین اسیر داد. برادر بسیجی اعتراض کرد و گفت: «اگر عراقی ها ما را اسیر کرده بودند، به ما آب می دادند؟» صدای میرزایی را شنیدم که گفت: «ما با آن ها فرق داریم.»[۱]
حقیقتا بزرگ‌شدگان مکتب اهل بیت با دیگران فرق دارند. از فرق‌های شهدای و رزمندگان دفاع مقدس با سایر سربازان جنگی نشستن پای روضه‌‌های امام حسین است.
در باب گریه بر سیدالشهدا و تاثیر آن در زندگی دنیا و آخرت انسان روایات فراوانی نقل شده و اندیشمندان مطالب بسیاری نگاشته‌اند.[۲]
یکی از جهات مهم در گریه بر سیدالشهدا علیهالسلام پر رنگ کردن عواطف انسانی است. گریه و حزن اباعبدالله روح انسان را لطیف کرده به طور همزمان دو روحیه را در انسان پرورش می‌دهد:
1. به انسان یاد می‌دهد تا پای مرگ در راه حق ثابت قدم بایستد و از هیچ ظلم و ستمی نهراسد.
عاشورا تجسم آیه ۴۶ سوره سباء است؛ آنجا که خداوند از مومنان می‌خواهد؛ به تنهایی نیز برای خداوند قیام کنند: «أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَی؛دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید.»[۳] امام حسین علیهالسلام پس از شهادت اصحاب و در تنهایی باز هم دست از راه خدا بر نمی‌دارد و تا آخرین قطره خون و تا آخرین قطعات پیکر خود با دشمنان راه حق مبارزه می‌کند.
2. امام حسین علیهالسلام به انسان‌ها درس انسانیت می دهد، کربلا پر از احساس و عاطفه است؛ تمام روابط انسانی نظیر برادری، پدر و فرزندی، پدر دختری، خواهر و برادری، رفافت و ... در عاشورا جلوه‌گر می شوند.