گریه

بر پایه روایات، همه انبیا و امامان علیهم‌السلام برای امام حسین علیه‌السلام گریه کردند و همواره پیروان خویش را به گریه و برپایی عزا برای آن حضرت سفارش می‌کردند.

پادکست| گریه برای او

با بیان حجت الاسلام انصاریان 

گریه عزاداران حسینی نه به خاطر آن است از بهشتی بودن امام حسین علیه‌السلام بی‌خبرند؛ بلکه به دلیل مصیبت و ظلمی است که بر ایشان وارد شده، افزون بر آنکه بر اساس روایات، گریه بر سیدالشهداء علیه‌السلام باعث آمرزش گناهان و جلب رضایت پروردگار می‌شود.

گریه بر امام حسین علیه‌السلام تسبیح و عبادت خدا شمرده شده و به موجب آن، شخص، مسرور شده و بهشتی می‌گردد.

گریه تمام جهان بر اباعبدالله الحسین علیه‌السلام مطلبی است که توسط دلایل دینی ثابت می‌شود و نمی‌توان به بهانه عدم توانایی درک عقل، این مسائل و موارد مشابه آن را انکار کرد.

قبول معنویات و اثر آن‌ها در حل مشکلات دنیایی، هیچ‌گونه منافاتی با علم تجربی و استفاده از امکانات مادی ندارد. گریه در مجلس روضه، ایجاد نشاط می‌کند و ضدافسردگی است.

گریه بر مصائب امام حسین علیه‌السلام و محبت نسبت به خاندان عصمت علیهم‌السلام، در طول محبت به خدا قرار گرفته است و هیچ گونه منافاتی با هم ندارند.

مومن حقیقی بر فراق امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه گریه می‌کند.

گریه بر امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه از جمله گریه‌های پسندیده است که دارای برکات و ثمرات بسیاری است.

مکتب پرورشی سیدالشهدا دستگاهی عجیبی است، هم روحیه شهادت و پهلوانی را در دانش آموختگان خود پرورش می‌دهد و هم احساسات و روابط انسانی را در آن‌ها تقویت می‌کند. هیچ مکتبی را نمی‌توان در جهان پیدا کرد که بتوان این چنین انسان‌هایی را بپروراند. 

شهادت امام حسین علیه‌السلام موجب زنده ماندن دین اسلام شده است، همچنان که امام خمینی رحمت‌الله علیه نیز بیان می‌کنند: محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.

برخی به گمان غلط، گریه بر اهل بیت را تنها هدف شرکت در مجلس روضه می دانند.