آموزش اسلام به کودکان، علاوه بر اینکه به رشد و پویایی کودک کمک میکند، مواد اولیه تفکر و تعقل را نیز در اختیارش قرار میدهد تا آزادانه انتخاب کند.
برخی بر این باورند که کودک قدرت اختیار و انتخاب ندارد، به همین اساس، نباید چیزی از دین و اسلام به او آموزش داد، پس باید صبر کرد، بعد از اینکه به سن انتخاب رسید، خودش با اختیار کامل انتخاب کند، در حالیکه این باور، توهمی بیش نیست، زیرا در این صورت، هیچ گونه آموزشی (دینی و غیر دینی) نباید ببینند .
آموزههای اسلام مطابق با سرشت
از آنجا که اسلام و آموزههای آن، با فطرت و سرشت درونی همه انسانها سازگاری دارد،[1] هرگز با خواستههای واقعی کودکان، در تعارض نخواهد بود، بلکه آموزش آموزههای دین در کودکی بسیار مناسبتر از بزرگسالی خواهد بود.
دستور اسلام به آموزش در کودکی
تجربه نشان داده که یادگیری در کودکان، بیشتر است، بنابراین اسلام عنایت خاصی به ادب و تربیت، درکودکی دارد، بنابراین آموزش آداب اسلام در کودکی مطابق دستورات دین اسلام است. امام صادق علیهالسلام فرمود: «عَلِّمُوا أَوْلَادَكُمْ (يَس) فَإِنَّهَا رَيْحَانَةُ الْقُرْآن»؛[2] «به فرزندانتان سوره یاسین یاد دهید، زیرا آن گل و ریحانه قرآن است». همچنین پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمود: «فرزندانتان را بر محبت من، خاندانم و قرآن، ادب کنید».[3]
کودکان در پرتو آموزش دین رحمت
به طور معمول یکی از راههای دشمن، برای سرکوب مسلمانان، سوء استفاده از آموزههای اسلام است، بر همین اساس برای اسلامهراسی گاهی گروهکهایی را تشکیل میدهد[4] و آنها را به عنوان اسلام، معرفی میکند، در حالیکه اسلام ناب دین رحمت و مهربانی است، هر چند با متجاوزان، ظالمان و زیاده خواهان نیز برخورد میکند، بنابراین نتیجه آموزش اسلام به کودکان، هرگز ترویج خشونت نخواهد بود.
عدم منافات آموزش در کودکی و قدرت انتخاب
اسلام به دلیل تناسب با فطرت، انسان را آزادانه رشد میدهد، بر همین اساس ابتدا میفرماید: «کودکان را تا هفت سال رها کنید، بگذارید پادشاهی کنند»[5] و بعد از آن آموزش و تادیب را شروع کنید، حتی اسلام به او میفهماند که پذیرش دین، تقلیدی نیست و باید از روی تحقیق باشد.[6]
بنابراین اسلام، مواد اولیه تفکر و تعقل صحیح را در اختیار کودک قرار میدهد، تا به مرور زمان، علاوه بر تحقیق، بتواند آزادانه دین و روش خود را انتخاب کند.
پینوشت:
[1]. سازگاری دین با فطرت.
[2]. طوسی، محمدبن الحسن، امالی، دارالثقافه، 1414ق، چاپ اول، ص677.
[3]. تستری، قاضی نورالله، احقاق الحق، مکتبة آیةالله مرعشی نجفی، 1409ق، چاپ اول، ج18، ص498.
[4]. مانند داعش.
[5]. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، دار إحياء التراث العربي، 1403، چاپ دوم، ج101، ص96.
[6]. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، صدرا، 1389ق، ج3، ص59