ابوبکر

ذیل حدیث می تواند صدر حدیث را معنا کند، و حاکی از آن است که حضرت روی مصالحی او را به دوست داشتن آن دو نفر دعوت کرده است، و اگر واقعاً یک مطلب جدی بود هرگز ابی بصیر را که از نظر فکری صد در صد با این مطلب مخالف بود، روی بساط نمی نشاند و او را محبوبتر از مخالف او معرفی نمی کرد...

از نیت هر فردی فقط خدا آگاه است ولی گاهی می توان از اعمال افراد، به نیت آنها پی برد

دربارۀ ادعای نخست، که می گوید: اصحاب خلافت او را پذیرفتند، این ادعایی بیش نیست و گویندۀ این سخن از سرگذشت سقیفه آگاهی ندارد و یا پنهان کاری می کند. و امّا دلیل دوم که چرا علی با مخالف نجنگید، بارها در این باره سخن گفتیم و خود امیرمؤمنان در یکی از سخنانش علت سکوت خود را بیان کرده است و آن این که شرایط پس از پیامبر اکرم آنچنان نگران کننده بود که قیام حضرت برای گرفتن حق خود به قیمت نابودی اصل اسلام تمام می شد.

اگر ملاک در انتخاب افراد، سن و سال باشد، صحابه‌ای که سن آن‌ها بیشتر از خلیفه اول بود، بدون شک بر وی مقدم بودند.

برخی با طرح این مسئله که ابوبکر بر جنازه حضرت فاطمه (علیها‌السلام) نماز اقامه کردند، می‌خواهند ثابت کنند که روابط حضرت فاطمه (علیها‌السلام) و خلفا خوب بوده است؛ این در حالی است که بر اساس روایاتی که در صحیح بخاری و مسلم آمده است، حضرت فاطمه (علیها‌السلام) از ابوبکر ناراحت بود و تا زمانی که از دنیا رفت با او سخن نگفت. همچنین حضرت علی (علیه‌السلام) بر بدن حضرت فاطمه (علیها‌السلام) نماز اقامه کرد.

- در رابطه با نارضایتی و خشم حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) از خلیفه اول و دوم، منابع اهل سنت به صراحت مطالبی را ذکر کرده‌اند که به جمع آوری آن پرداخته شده است.

-پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر به سؤالات عمر و ابوبکر در مورد جانشینان خود پاسخ گفتند.

اهل سنت مدعی اجماع بر خلافت خلیفه اول هستند، در حالی که به تصریح خود بزرگان و علمای اهل سنت بیشترین اختلاف در روز سقیفه اتفاق افتاد و کسانی مثل علی بن ابی طالب(عليه‌السلام) و فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) و تعداد دیگری از صحابه از بیعت کردن خودداری کردند که همین عاملی برای درج حوادث تلخ و دردناک در صفحات تاریخ شد.

چکیده:در مورد مولای متقیان امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) فضایلی زیادی در کتب اهل سنت و شیعه نقل شده است، که پرداختن به تمام آنها نیازمند ساعت‌ها وقت، و چندین جلد کتاب است. در این میان، احادیثی که از غاصبان خلافت، نقل شده است، می‌تواند مساله‌ای باشد که کمتر به آن توجه شده است. ما در تلاش هستیم، در این نوشتار به گوشه‌ای از این فضایل حضرت که خلیفه اول به آن پرداخته است اشاره کنیم.

چکیده: عایشه نقل می‌کند:« که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روزی روی به مردم کردند و فرمودند:ای مردم! هر دستوری كه من می‌دهم، عمل كنيد و تمرّد نكنيد. صحابه، سخن پيامبر اكرم (صلی‌الله‌عليه‌وآله) را به او برگرداندند (يعنی اعتراض كردند و سخن او را قبول نكردند). پيامبر اكرم (صلی‌الله‌عليه‌وآله) غضبناك گشته و داخل خانه عايشه شد و عايشه هم غضب را در سيمای پيامبر اكرم (صلی‌الله‌عليه‌وآله) مشاهده كرد و گفت: ای رسول خدا! چه كسی تو را غضبناك كرده، خداوند بر او غضب كند. پيامبر اكرم (صلی‌الله‌عليه‌وآله) فرمود: چرا غضبناك و ناراحت نشوم! در حاليكه دستور می‌دهم و مردم به حرف من گوش نمی‌دهند و تبعيت نمی‌كنند»

چکیده:دشمن همواره در این فکر است که حقایق تاریخی را یا از بین ببرد یا بر عکس جلوه دهد تا از این طریق، سرپوشی بر حقیقت گذارد. لذا مخالفین، این فضائل را تاب نیاورده و همواره با روش‌های مختلف خواستند این فضائل را انکار کرده و در مقابل، برای خلفای خود همان فضیلت را بسازند.