امیدآفرینی

 انسان گاهی، با تغییر دادن برخی از باورهای غلط خود در زندگی، می‌تواند روحیه امید را در خودش و جامعه تزریق کند.

بیایید تمرین کنیم در هر چیزی که به آن نگاه می‌کنیم، خودمان را مجبور کنیم به این سؤال پاسخ دهیم که چه نکته مثبتی در این اتفاق یا صحنه یا شخص یا بحث یا ... وجود داشت!

دعا و ارتباط معنوی با خدای متعال باعث تقویت امید در زندگی می‌شود. در واقع دعا باعث بهبود حیات و سرزندگی، نجات از تنهایی و افسردگی، غلبه بر شکست‌ها می‌شود.

برنامه‌ریزی اولین، مهم‌ترین و کلیدی‌ترین سند برای رشد، دستیابی به هدف و کسب امید فزاینده است.

استفاده از تجربه‌ها به انسان خوب زیستن، خوب فکر کردن، خوب گزینش کردن و داشتن امید به آینده را می‌آموزد.

انتظار فرج در انسان منتظر، امید به آینده ایجاد خواهد کرد و همین امید، نقش بزرگی در سعی و کوشش ایفا می‌کند.

اهداف به زندگی و تلاش‌های انسان جهت می‌دهند. افراد، نیازمند روشی هستند که بتوانند اهدافشان را مشخص کنند تا انرژی‌شان برای فعالیت‌های پراکنده هدر نرود.

انسان‌سازی و جامعه‌سازی دینی، از کارکردهای مهم مهدی‌باوری است. اگر مؤلفه‌ و شاخص‌های منتظر واقعی در سبک زندگی دینی مورد توجه قرار گیرد، جامعه انسانی روی خوش زندگی را به خود خواهد دید و بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی از جامعه حذف خواهد شد.

معادباوری و امید به روز قیامت، از قوی‌ترین و مهم‌ترین عوامل ایجاد امید در زندگی انسان، به ویژه انسان‌های موحد است؛ هرچند درجات عالیه ایمان و یقین حاصل نشده باشد. در واقع هرچه درجه ایمان و باور به معاد در انسان بالاتر برود، میزان امیدواری او نیز افزایش می‌یابد.

امیدواری یک احساس زیباست که از ذهن انسان سرچشمه می‌گیرد و عامل مهمی است برای اینکه او را در مسیر درست موفقیت قرار دهد.

فرزند در دین اسلام از محبوب‌های طبیعی بشر به‌حساب می‌آید. ورود فرزند به خانواده غالباً موجب ایجاد شوق و امید در والدین می‌گردد و تلاش آن‌ها برای غلبه بر مشکلات زندگی را مضاعف می‌کند.

انسان در خلال زندگی، با هزاران پستی و بلندی مواجه است؛ پستی و بلندی‌هایی که ویژگی حیات بشری و فرایند دگرگونی و تغییر است. ازاین‌رو باید با توکل به خداوند، این پستی و بلندی‌ها را یکی پس از دیگری پشت سرگذاشته، خود را به سرمقصد اصلی که هدف غائی خلقت اوست، برساند.