امیدآفرینی

اصول و اعتقادات دینی، از ایستایی و سکون جامعه جلوگیری می‌کند، اجازه بروز یأس و ناامیدی به دل مسلمانان را نمی‌دهد و امید به آینده را به جامعه مؤمنین تزریق می‌کند.

مثبت‌انگاری، از راه‌های تأثیرگذار در ایجاد امیدآفرینی است. در سایه این اندیشه است که شکست‌ها و سختی‌ها انسان را از ادامه راه باز نمی‌دارد.

امیدآفرینی، نقش بسزایی در ساخت جامعه ایمانی و تمدن‌سازی اسلامی دارد. ایجاد و تقویت روح خودباوری و خداباوری، بیان تجربه‌های تاریخ و سنجیده سخن گفتن، از جمله راه‌های امیدآفرینی در فرد و جامعه است.

از مهم‌ترین عوامل امیدآفرینی در قرآن کریم، اعتقاد به توحید و نبوت و معاد، انجام عمل صالح، ایجاد رابطه عاطفی با خدا و معنویات، تلاوت قرآن، اقامه نماز، انفاق و دوری از تکبر و خودمحوری است.

رسانه‌های دشمن با جنگ رسانه‌ای و شناختی از طریق بزرگ جلوه دادن برخی نقایص و کاستی‌ها می‌کوشند تا حس امید را از جامعه بزدایند. در این زمان، «تبیین» تنها راه علاج است که مردم را امیدوار، و پروپاگاندای القای ناامیدی دشمنان را خنثی می‌کند.

امید، رمز گشایش سختی‌ها و مولد ایجاد تحول و پیشرفت در فرد و جامعه است. انسان باید آن‌گونه که هست، برای آینده خود برنامه‌ریزی کند. در این صورت می‌تواند به اهداف والای خود دست یابد.

اعتقاد به توحید، نبوت و معاد، عواملی مهم در امیدآفرینی به جوانان است.

از بین بردن حرکت و پویایی نظام اسلامی با تحریم اقتصادی صِرف به دست نمی‌آید. تا زمانی که نور امید در دل جوانان ایران زنده است، حرکت و پیشرفت ادامه خواهد داشت. دشمنان اسلام و ایران با دانستن این مطلب، تلاش وافری در ناامیدسازی جوانان دارند.

دین اسلام با آموزه‌های عقلانی و روحانی خود به تربیت انسان‌های آزاداندیش‌ و تشنه و طالب معرفت پرداخته و راه رسیدن به آرمان حقیقی، یعنی سعادت ابدی و زندگی پرشورونشاط را آموزش داده و شرط رسیدن به آرامش و رهایی را انتظار و امید به ظهور منجی دانسته است.

گزاره‌های اعتقادی و رفتاری متعددی که در قرآن وجود دارند، امید را در انسان برای یک زندگی سعادتمند ایجاد می‌کنند.

راه امیدآفرینی، ایجاد علاقه و محبت است. ایجاد گرایش، با افزایش شناخت نسبت به کمالات و خوبی‌ها رابطه مستقیم دارد. 

باورهای مثبتِ ظهور مصلح می‌تواند آینده فرد را تغییر دهد و از فساد و تباهی نجات دهد.