امیدآفرینی

در دیدگاه قرآن کریم، امیدواری از امتیازات و شاخصه‌های مهم افراد باایمان محسوب می‌شود .

روحیه انسان تنها با «امید رسیدن به هدف» تقویت می‌شود و در برابر سختی‌ها واکنش مثبت از خود نشان می‌دهد. انسان اگر تمام تلاش خود را برای رسیدن به هدف به کار گیرد، به تمام خواسته‌هایش می‌رسد.

داشتن اهداف، آینده‌نگری و آرزو می‌تواند امید را در افراد تقویت کند؛ اما اگر آرزوها واقعی نباشد، می‌تواند مشکلاتی جدی برای فرد به وجود آورد.

تن‌پروری، راحت‌طلبی، عدم برنامه‌ریزی و عدم آینده‌نگری، از مرگبار‌ترین آفت‌های امید در زندگی است.

از موارد درمانی و کمکی برای فرد افسرده توسط اطرافیان، تقویت عملکرد و امیدآفرینی به اوست.

در نگاه شاعران مسلمان، امید مهم‌ترین نیاز بنیادین بشر است.

در نگاه اندیشمندان غربی، امید تنها عنصر حیات و پیشرفت انسان است و می‌تواند انسان را به جست‌وجوی فردای بهتر وا‌دارد.

فاکتورهایی همچون فرهنگ‌سازی در خصوص معنای زندگی و همچنین تقویت عدالت در فرهنگ اجتماعی جامعه می‌تواند زمنیه‌ساز تقویت امید در جامعه باشد.

در همه جنبه‌های زندگی، ازجمله جنبه امیدواری، خارج شدن از مسیر تعادل می‌تواند آینده فرد را به خطر بیندازد.

امید به تحقق وعده‌های الهی، فرد را از ناامیدی نجات، و انگیزه عمل را نیز در او افزایش می‌دهد.

افراد امیدوار در سختی‌های زندگی، صبر خویش را از دست نمی‌دهند و همواره برای رسیدن به هدف تلاش می‌کنند.

کسی که خدا را دارد و به او توکل می‌کند، ناامید نمی‌شود