- مظلومیت اهل بیت پیامبر(علیهم‌السلام) را می‌توان در قبور تخریب شده بقیع هم جستجو کرد.
هشتم شوال سال ۱۳۴۴قمری روزی است که وهابیان به سرکردگی عبدالعزیز‌بن‌سعود اقدام به تخریب بارگاه‌های قبرستان بقیع کردند؛ مکان‌هایی چون بقعه عباس عموی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه بقیع(علیهم‌السلام)، بقعه پسر و همسران پیامبر، بقعه ام‌البنین مادر حضرت ابالفضل(علیه‌السلام)، قبر اسماعیل فرزند امام صادق(علیه‌السلام)، خانه امام سجاد و خانه امام صادق، مسجد فاطمه(سلام‌الله‌علیها)، مَبرك ناقه پيامبر، محل عَرِيش پيامبر، خانه اَرقم بن اَرقم، خانه ابوايوب انصاري، مرقد علي عُرَيضي.(تاریخ‌الامین،ص۴۷۹)
آنها حتی قصد تخریب قبر مطهر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را نیز داشتند. اما از برانگیخته شدن احساسات مسلمانان بر ضد خویش ترسیدند و از این عمل منصرف شدند. آنها اموال، طلا و جواهرات خزانه عظیم حرم رسول خدا و ائمه بقیع(علیهم‌السلام) را نیز غارت کردند.(لمعات الشهاب فی سیره محمدبن عبدالوهاب، ص ۱۰۸)
عجیب اینجاست که طبق ادبیات قرآنی پیراهنی از لباس‌های یوسف(علیه‌السلام) آنقدر شرافت و ارزش داشته که پدر و پیامبری دیگری(حضرت یعقوب علیه‌السلام) به آن توسل بجوید، شفا یابد و این کار شرک نباشد؛ اما قبور خاندان پیامبر(علیهم‌السلام) این ارزش را نداشت که محل شفا یافتن و حاجت گرفتن ما انسان‌های عادی باشد.
* التاریخ الامین لمدینه سید المرسلین، عبدالعزیز مدنی، امین، قم،۱۳۷۷ش،ص۴۷۹.
* لمعة الشهاب فى تاريخ محمد بن عبدالوهاب، به اهتمام احمد ابوحكيمه، بيروت ١٩۶٧م، ص۱۰۸.
* «اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا[یوسف/۹۳]اين پيراهن مرا ببريد و آن را بر چهره پدرم بيفكنيد [تا] بينا شود.» بله وهابیت چشم بر این آیه الهی بسته‌اند و دیگران را متهم به شرک می‌کنند.