سوال اعتقادی: دخترم به وجود خدا شک داره...

با عرض سلام و خسته نباشید پاسخ 
پاسخ شما مفصلا در لینک های زیر بیان شده است  وتفصیلا حکمت ازدواج متعدد بیاان شده است
https://btid.org/fa/news/112023
https://btid.org/fa/news/161799

نکته ای دیگر که قابل بیان است این است که ما نباید بدون این که مصلحت ها و مفاسد یک امر را بفهمیم قضاوت بکنیم. پیدا شدن این مصلحت ها در جامعه موجب ابادی آن می شود ولی باید باید به نحو صحیح در جامعه اجرا شود.
اسلام برای ازدواج مجدد مرد شرایطی را گذاشته است و طبق ان شرایز مانند رعایت عدالت در بین زنان و... اجازه ازدواج را داده است همچنین در ایران نیز عقد نامه ها به گونه ای تنظیم شده است که اگر مرد بدون اجازه همسرش ازدواج  کرد زن حق طلاق پیدا می کند و می تواند طلاق بگیرد .
 

با سلام مجدد 
 

قرآن برای این که اثبات کند یک کتاب بشری نیست دعوت به مبارزه و آوردن مثل و مانند خود ویا یکی از سوره های خود را کرده است
با توجه به کلماتي همانند مشابه، نظير و... که اين کلمات نيز به معناي مماثلت مي‌آيند، مي‌توان گفت: مثل به معناي مشابهت دو چيز در صفات اصلي و صفات ممتاز آن دو است. بنابراين وقتي گفته مي‌شود: «مثل قرآن» يعني متني که صفات اصلي و ممتازي که قرآن واجد آن صفات است، دارا باشد. در زبان فارسي نيز چنين است. وقتي گفته مي‌شود فلان شعر، همانند اشعار حافظ يا سعدي است، يعني ويژگي‌هاي ممتازي که در شعر حافظ و سعدي وجود دارد، در اين شعر نيز وجود دارد.

اساساً مسئله تحدى و همانند آوردن قرآن، تنها در قالب الفاظ و زیبایى وآهنگ آن خلاصه نمى شود؛ بلکه مى توان گفت که اساس این تحدى در مورد حقایقى است که قرآن آنها را بیان و در قالبى منحصر به فرد، ارائه نموده است، قالبى که از یک سو نثر است و محدودیت قافیه و ردیف را ندارد و از سوى دیگر، همانند نظم است و از زیبایى، روانى و آهنگ پذیرى برخوردار است و از ملال آورى متن ساده به دور است.

با توجه به معنای تحدی و مثل آوردن روشن می شود که قرآن کلام بشر نیست زیرا اگر کلام بشری بود در طول این 14 قرن یقینا یک مانند و مثلی برای آن می آوردند، با توجه به این مقدار از افرادی که دشمن اسلام هستند. 

با سلام و احترام

اعتقاد به وجود خدا، مهمترین عقیده دینی نزد پیروان ادیان الهی به شمار می‌آید و برای اثبات خدا استدلال های عقلی فراوانی بیان شده است؛ برهان حدوث، برهان حرکت، برهان امکان و وجوب، برهان صدیقین و برهان نظم، برهان علیت،…. این استدلال ها می باشند.
ویژگی مشترک برهان‌های اثبات خدا، کاربرد روش عقلی در آنهاست. بیشتر این استدلال‌ها، وابسته به اثبات اصل علیت و باطل بودن دور و تسلسل هستند.
با توجه به اقتضای این محیط به چند استدلال اشاره می شود و برای مطالعه بیشتر می توانید به منابع مراجعه فرمایید:
 
الف) یکی از برهان های اثبات خدا برهان نظم است
این استدلال، با مشاهده نظم و نظام خاصی که بر جهان حاکم، به وجود آفریننده و نظم دهنده‌ای پی برده می‌شود. ویژگی این استدلال این است که فهم آن برای عموم مردم نسبت به سایر استدلال هایی که برای اثبات خدا ارائه شده است، آسان‌تر است. صورت مشترک این برهان، مشتمل بر دو مقدمه است:
مقدمه۱. جهان طبیعت در بردارنده پدیده‌های منظم است؛
مقدمه۲. هر نظمی نیازمند تدبیر و چاره‌اندیشی فاعلی نظم آفرین است؛
نتیجه: جهان آفرینش، ناظم و آفریننده‌ای دارد که آنرا نظم می‌بخشد. 

ب- برهان امکان و وجوب
خواجه نصیرالدین طوسی این برهان را بدین صورت بیان می کند:
1-    هر موجودی که فرض شود، یا ممکن الوجود است یا واجب الوجود.
2-    وجود هر ممکن الوجودی از غیرش است؛ زیرا ممکن الوجود برای وجود یافتن، نیازمند علتی غیر از خودش است.
3-    آن علت یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود. اگر آن علت، واجب الوجود باشد، مطلوب (اثبات واجب الوجود) ثابت است؛ اگر ممکن الوجود باشد، برای موجود شدن نیازمند به علتی غیر از خود است. درباره علت دوم نیز دو گزینه واجب الوجود و ممکن الوجود بودن تکرار می‌شود.
4-    بنابراین سلسله ممکن الوجودها باید به واجب الوجود منتهی شود یا به دور یا تسلسل منتهی می‌شود.
5-    دور و تسلسل هر دو محالند.
نتیجه: بنابراین سلسله ممکن الوجودها باید به واجب الوجود منتهی شود.

ج) برهان صدیقین برهان دیگری است بر اثبات وجودخدا که از راه اصل هستی و اینکه اصل هستی و حقیقت آن، قابل انکار و تشکیک نیست، وجود خدا اثبات می‌شود.
تقریر پیشرفته و تکامل یافته این برهان را  مرحوم ملاصدرا  ارائه کرده است و بعد از او، این برهان توسط فلاسفه دیگر، به صورت‌های دیگری نیز بیان شده است. علامه طباطبایی صورت خاصی از این برهان اقامه می‌کند که به نظر وی، نیاز به هیچ مسئله فلسفی ندارد و هر کسی می‌تواند آنرا قبول کند. این تقریر به این صورت است.
مقدمه۱. اصل وجود( که غیر قابل تردید است)، عدم را نمی‌پذیرد؛
مقدمه2. آنچه قابلیت عدم ندارد و عدم نمی‌پذیرد، واجب الوجود است؛
نتیجه: اصل هستی، واجب الوجود است.
با توجه به این که اصل هستی، مسئله‌ای بدیهی است و هر کسی آنرا قبول دارد، وجود واجب الوجود بالذات که همان خدای ادیان است، نیز امری بدیهی است و نیازی به اثبات ندارد و با کوچکترین توجهی می‌توان به آن رسید.[1]

براهین اثبات خدا فراوان است و کسی که فطرت پاک و حقیقت طلب داشته باشد، شکی در وجود خدا نمی کند.
گاهی یک پیرزن با یک استدلال ساده پی به خدا می برد به گونه ای که وقتی از او سوال می شود چگونه خدا را شناختی؟ دست از چرخ نخ ریسی می کشد و می گوید حتی این چرخ ساده بدون فاعل کار نمی کند چگونه این عالم با این همه نظم بدون خالق و پروردگار باشد؟
از طرف دیگر اندیشمندانی که هزاران استدلال گفتند و شنیدند اما خوره شک و روح لجاجت نگذاشت به حقیقت پی ببرند.

پی نوشت:
[1] ویکی شیعه

برای مطالعه بیشتر:
https://btid.org/fa/news/188329
https://btid.org/fa/news/174924
https://btid.org/fa/news/188991