نماز ما چی کم داره؟

علی‌رضا از نمازخواندن خیلی لذت می‌برد و برای آن‌وقت می‌گذاشت.
ظهر یکی از روزها که علی‌رضا می‌خواست نمازش را در خانه بخواند، مهمان داشتیم و خانه خیلی شلوغ بود. علی‌رضا به یکی از اتاق‌ها رفت و در خلوت مشغول نماز شد. طوری نماز می‌خواند که انگار خدا را می‌بیند و با او مشغول صحبت است. نماز ظهر و عصرش نیم ساعت طول کشید.
بعدها وقتی صحبت نماز پیش می‌آمد، می‌گفت: «اشکال ما این است که برای همه‌وقت می‌گذاریم به‌جز خدا. می‌خواهیم با سریع خواندن نماز زرنگی کنیم؛ اما نمی‌دانیم آن‌کسی که به‌وقت ما برکت می‌دهد خداست.»
پی‌نوشت:
کتاب مسافر کربلا؛ زندگی‌نامه و خاطرات شهید علی‌رضا کریمی. نویسنده و ناشر: گروه فرهنگی و انتشارات شهید هادی، صفحه ۳۲٫