ساختن بارگاه و حرم بر روی قبر اهل بیت علیهم السلام، از زمان های قدیم مرسوم بوده است و قرآن کریم نیز در ضمن داستان اصحاب کهف آن را تائید کرده است.
یکی از سوال‌های پر تکرار وهابیت و جیره‌خواران آنها در مورد ساخته شدن بارگاه بر قبر اهل بیت علیهم السلام و امام زادگان است، که به دنبال آن به هر شکلی در صدد ضربه زدن به شیعه دوازده امامی هستند.
این گروه اگر به واقع خود را پیرو قرآن کریم می‌دانستند، هرگز به خود اجازه چنین حکمی را نمی‌دادند؛ زیرا در قرآن کریم هیچ باطلی راه ندارد.[1] پس تمام آیات آن از طرف خدا و حق است، بنابر این کسانی که به آیات موافق با خواسته های خود ایمان دارند و آیات دیگر را انکار می کنند، گرفتار عذاب الهی می شوند.[2]
ساخت بارگاه بر سر قبر بزرگان
جواز ساختن بارگاه بر سر قبر بزرگان، یکی از مواردی است که در قرآن کریم تصریح شده و نه تنها آن را مردود ندانسته است بلکه تائید کرده است؛ زیرا بزرگداشت «شعائر الله» را از انسان‌های با تقوی می داند.[3]
زمانی که اصحاب کهف برای بار دوم به خواب فرو رفتند، گروهی از مخالفان برای محو شدن آثار آنان و فراموش شدن آنها پیشنهاد دادند که در غار گرفته شود تا از نظر مردم پنهان شوند، و برای توجیه کار خود گفتند: خدا از وضع و حال آنها آگاه تر است.
ولی مومنانی که این معجزه را سند زنده‌ای برای رستاخیز می‌دانستند گفتند: «لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدا؛[4] ما در كنار مدفن اصحاب کهف، مسجدی مىسازيم تا ياد و خاطره آنها هرگز فراموش نشود.» خداوند متعال بعد از نقل این قضیه، در هیچ جای قرآن، آن را نفی نکرده و حتی شرک ندانسته است.
از همین آیه می‌توان چنین استفاده کرد که در هر زمان، همواره افرادی بوده‌اند که در صدد محو آثار بزرگان تاثیر گذاری بوده‌اند که با افکار و عقائد آنها مخالف هستند.
ساختن خانه، بارگاه و مسجد بر روی قبر بزرگان از قدیم الایام به عنوان یک سیره، معروف بوده است و هدف آنها از این کار، فراموش نشدن یاد و خاطره آنها عنوان شده است. بنابر این اگر در برخی موارد پیامبری، یا امامی اقدام به ساختن نمی‌کرد، به یقین با موانعی روبرو بوده است؛ اما با این حال پیامبر صلی الله علیه و آله وقتی حمزه سید الشهدا را دفن کرد بر روی قبر او چیزی قرار داد تا از زمین بالاتر آمد تا اینکه مشخص شود این قبر اوست.[5]
عملکرد خلیفه دوم نسبت به قبر پیامبر
بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله، قبر حضرت که در خانه خویش بود محل زیارت مردم قرار گرفت. ابتدا دیوار بیرونی نداشت، اولین کسی که برای آن قبه و دیوار درست کرد، خلیفه دوم؛ عمر بن خطاب بود. همچنین چون این دیوارها کوچک بود عبدالله بن زبیر، ارتفاع آن دیوارها را بالاتر برد.[6]
همچنین در زمان عمر بن عبد العزیز خراب شد وی دستور تعمیر داد.[7]
پس بزرگداشت بزرگان با ساختن قبه بر سر قبر آنها یک سیره و روش در بین مسلمانان؛ بلکه غیر مسلمانان بوده است و قرآن کریم نیز با آن مخالفت نکرده است و آن را شرک ندانسته است، گویا وهابی‌ها تنها افرادی هستند که خود را بالاتر از پیامبر و قرآن دانسته و به شرک بودن آن پی برده‌اند!
پی نوشت
[1]. سوره فصلت، آیه42.
[2]. سوره بقره، آیه84.
[3]. سوره حج، آیه32.
[4]. سوره کهف، آیه21.
[5]. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج2، ص306.
[6]. همان، ص294.
[7]. همان، ص307.
قرآن کریم ساخته شدن بارگاه و حرم برای بزرگان دین را تائید کرده است. آن زمانی که مردم برای بزرگداشت اصحاب کهف، دو گروه شدند، گروهی خواستند آثار آن را محو کرده و به فراموشی سپرده شود ولی گروهی با پیشنهاد ساخت مسجد آن را در تاریخ ثبت کردند و قرآن کریم نیز هرگز آن را شرک ندانسته است، در حالیکه تفکر وهابی باید این را نیز شرک بداند.