خدای مهربون همه جا هست!

توی بچگی‌هامون وقتی ‌که به آسمون نگاه می‌کردیم، خیال می‌کردیم ‌خدا الان کنار ستاره‌هاست؛ فکر می‌کردیم آسمون خونه بزرگ خداست که داره از اونجا ما رو نگاه می‌کنه. یه کم که بزرگ‌تر شدیم، فهمیدیم خدا فقط توی آسمون نیست.

خدای بزرگ همه‌جا هست؛ کنار ستاره‌ها، ته دریاها، بالای کوه‌ها، توی دره‌ها، جنگل‌ها، مسجد و مدرسه‌ها و حتی توی دل‌های باصفا و نورانی بچه‌ها.

خدا مثل هوایی که باهاش نفس می‌کشی، همه‌جا هست. نشونه‌های حضور ‌خدا رو همه جا میشه دید: جایی که غنچه گلی باز میشه، جایی که کودکی تازه به دنیا میاد و چشم باز می‌کنه، کنار تخت‌خواب بیماری که داره از درد آه می‌کشه و خدا رو صدا می‌زنه یا هرجایی که خورشید می‌تابه و شب و روز میشه.

خدای مهربون توی قرآن می‌فرماید: «هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ»؛[1] «او (‌ خدا ) با شماست؛ هرجا که باشید».

پس قدر این دوست خوب و همراه همیشگی رو بدونیم؛ نکنه کاری کنیم که ببینه و از ما ناراحت بشه. ما می‌تونیم با انجام دادن کارهای خوب، اون رو از دست خودمون راضی و خوشحال نگه داریم.

پی‌نوشت:
[1]. حدید، 4.