زیارت امام رضا علیه‌السلام اثراتی همچون حل گرفتاری‌ها، بخشیده‌شدن گناهان و پاداش بهشت را برای زائران آن حضرت به دنبال دارد.
زیارت امام رضا | چندساعتی هست که داخل قطار نشسته‌ام، نگاه کردن به عقربه دقیقه‌شمار ساعت خسته‌ام کرده است. این‌بار تنها و بی‌همراه راهی سفر شده‌ام، صحبت‌های افراد داخل قطار خسته‌ام می‌کند، گرفتاری‌های زندگی، پیاپی اضطراب دلم را افزوده است. احساس می‌کنم شرمساری گناهان نیز سرتاپای وجودم را گرفته است که شرم حضور نزد خدا را دارم.
عقربه‌های ساعت دوباره کلافه‌ام کرد، خدایا چرا حرکت نمی‌کند؟! ناگهان صدای مأمور قطار توجهم را جلب کرد و مرا از دنیا برید وقتی‌که گفت: وسایلتان را مرتب کنید، نیم ساعت تا مشهد باقی‌مانده است. چشمم دوخته شد به پنجره قطار تا خیابان منتهی به حرم را ببینم و عرض سلامی بکنم: «صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْحَسَنِ صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَى‌رُوحِكَ‌وَبَدَنِكَ صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ»؛[1] «درود خدا بر تو اى اباالحسن، درود خدا بر روح و پيكرت، شكيبايى نمودى، تويى راستگوى تصديق شده، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دست‌ها و زبان‌هايشان كشتند».
یاد این روایت نورانی افتادم که عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام از امام جواد علیه‌السلام نقل می‌کند: «سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِّ الرِّضَا عليهالسلام يَقُولُ: مَا زَارَ أَبِي عليهالسلام أَحَدُ فَأَصَابَهُ أَذي مِنْ مَطَرٍ أَوْ بَرْدٍ أَوْ حَرِّ الَّا حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَيَّ النَّارِ»؛[2] «کسی که به زيارت پدرم نائل شود و (درراه زيارت) به او آزاری مانند: باران، سرما يا گرما برسد، جز اين نيست که خداوند پيکرش را بر آتش (دوزخ) حرام مینمايد».
بعد از چند ساعت رسیدم، خیلی خسته و بی‌خواب هستم، جایی برای استراحت می‌خواهم؛ اما وقتی به خودم می‌آیم متوجه می‌شوم، دل و تن یکی شده و مرا تا حرم کشانده‌اند و رسیده‌ام چند قدمی حرم شاه خراسان علیه‌السلام، فیض حضور را بیش‌ازپیش احساس می‌کنم.
دلم می‌خواهد در ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد حرم بشینم؛ رفت‌وآمد تک‌تک آدم‌هایی که نمی‌دانم چه روزگاری دارند را تماشا کنم و حدیث گران‌قدری را از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بخوانم که مرا از دیار و شهر خود به اینجا کشانده است و تمام اضطراب‌ها و گرفتاری‌هایم را درمان کنم: «سَتُدْفَنُ بَضْعَةُ مِنِّي بِأَرْضِ خُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مکروب الَّا نَفَّسَ اللَّهُ کربته وَ لَا مُذْنِبُ الَّا غَفَرَ اللَّهُ ذُنُوبَهُ»؛[3] «پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنهكارى او را زیارت نكند؛ جز این‌که خداوند گرفتارى او را برطرف ساخته و گناهانش را ببخشاید».
پی‌نوشت:
[1]. متن زیارت امام رضا علیه‌السلام.
[2]. شیخ حر عاملی، وسائل‌الشیعه، آل‌البیت، ج14، ص560.
[3]. شیخ صدوق، عیون‌اخبارالرضا، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات بيروت، ج1، ص288.