پی‌نوشــــــــــــــــــت‌ها

1) آل عمران/195؛ انفال/72، 74، 75؛ توبه/20؛ نحل/41، 110 و....
2) نساء/97.
3) توبه/20.
4) نساء/100.
5) ابن جریر طبری؛ تاریخ طبری، بیروت، دار الكتب العلمیه، چاپ سوم 1408، ج 2، صص 3 و 516 و ر. ك: ابن واضح یعقوبی، تاریخ یعقوبی، مركز انتشارات علمی، 1362، ترجمه دكتر ابراهیم آیتی، ج 2، ص 29.
6) توبه/122.
7) حر عاملی، وسائل الشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج 18، ص 14.
8) محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، تهران، المكتبة الاسلامیة، ج 1، ص 170.
9) بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1403، ج 19، ص 31؛ مجموعه ورام، ج 1، ص 36.
10) نحل/41.
11) شیخ عباس قمی، سفینة البحار، مكتبة السنائی، ماده هجر.
12) ر. ك: تفسیر نمونه (پیشین) ج 16، ص 239.
13) عنكبوت/26.
14) ر. ك: فیض كاشانی، تفسیر الصافی، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ج 4، ص 115.
15) صافات/99.
16) تفسیر نمونه (پیشین) ج 13، ص 452.
17) عنكبوت/26. این كه در آیه اول و دوم گفته شد، «به سوی خداوند هجرت می‌كنم‌» روشن است كه خداوند مكانی ندارد، اما مهاجرت از محیط آلوده به محیط پاك، هجرت به سوی خدا است، مهاجرت به سرزمین انبیا و اولیا و كانونهای وحی الهی مهاجرت به سوی خدا است. همان گونه كه سفر به مكه «سفر الی الله‌» نامیده می‌شود. به علاوه مهاجرت برای انجام وظیفه و رسالت الهی سفر به سوی دوست محسوب می‌گردد و در این سفر هادی و راهنما در همه جا خدا است.
18) صافات/99.
19) انبیاء/71.
20) عنكبوت/26 - 27.
21) قصص/14 - 17.
22) قصص/20 - 22.
23) اعراف/144.