استهزا و تمسخر الهی به معنای این است که خداوند عذاب تمسخر کنندگان را به خوبی می‌دهد.
سوال: اگر به قرآن رجوع کنیم، می‌بینیم خداوند متعال در بعضی از آیات، استهزا و مسخره کردن را به خود نسبت می‌دهد مانند: «اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ[بقره/15] خداوند آنان را به استهزا می‌گيرد و آنان را در طغيان‌شان مهلت می‌دهد تا سرگردان شوند». منظور از این آیه چیست؟
پاسخ: اگر به سراغ کلام اهل بیت (علیهم السلام) رویم، خواهیم دید آنان این آیه را به نحو دیگری تفسیر کرده‌اند، به طور مثال علی بن فضال از قول پدرش نقل می‌کند: از امام رضا (علیه السلام) درباره این آیه سوال کردم، حضرت در پاسخ فرمودند: «خدا استهزا و ريش‌خند و مكر نمی‌كند و فريب نمی‌دهند و لکن جزای مکر و استهزای آنان را می‌دهد». اکثر مفسرین نیز معتقدند منظور از آیه «عذاب الهی » است، یعنی خداوند متعال جزای آن استهزا و تمسخر دین و مسلمین را در دنیا و آخرت خواهد داد.
منافقان فکر می‌کردند با ریا کاری و نفاق و این‌که تنها با گفتن شهادتین مانند دیگر مسلمانان واقعی با آنان رفتار می‌شود، توانستند مسلمانان را فریب بدهند؛ لذا در جلسات خصوصی خود به تمسخر مسلمین و به بازی گرفتن آنان مشغول می‌شدند|[بقره/16]. به همین خاطر است که خداوند متعال می‌فرماید: شما مسلمین را مسخره نمی‌کنید، بلکه من می‌دانم حال شما چگونه است و بر طبق آن، شما را بازخواست خواهم کرد و جزای این استهزا را خواهم داد.
_______________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/16814