نشانه های ظهور و زمینه سازی برای ظهور

مؤمن حقیقی همواره توکل به خدا دارد و با این توکل و امید برخواسته از آن روزگار غیبت را به سر می‌برد، تا عصر ظهور را درک کند.

هر چند پیشرفت علم و تکنولوژی در زمینه‌های رفاه عمومی جامعه، قابل تقدیر و ستایش است؛ ولی بسیاری از کشورهای پیشرفته در علوم مختلف، زمینه سازان ظهور محسوب نمی‌شوند.  

مساله جنگ‌های آخرالزمان و تلاش‌های فراگیر برای تطبیق دادن آن با جنگ‌های دوران معاصر یکی از چالش‌های مباحث مهدویت به شمار می‌آید.

تطبیق نشانه‌های ظهور بر حوادثی که پیرامون ما رخ می‌دهد، نیازمند دلایلی متقن و کافی می‌باشد. این دلایل را فقط  در علائم حتمی ظهور می‌‌توان پیدا کرد. بنابراین باید از تطبیق علائم غیر حتمی بر حوادث روزگار پرهیز کنیم.

ویژگی‌ها و صفات گفته شده در احادیث پیرامون بازگشت مجدد عباسیان در آخرالزمان هیچ گونه ارتباط و تطابقی با حکومت جمهوری اسلامی در ایران ندارد. 

نشانه های ظهور معلوم و مشخص است، پس هر گز نمی توان حوادث و مسائل روز را از نشانه های ظهور به حساب آورد؛ زیرا چنین کارهایی است که زمینه انحراف در مهدویت را به دنبال دارد.

وجود امام زمان علیه السلام در کوفه برای حکم رانی و آبادانی آن پس از ظهور باعث ارزش مند شدن زمین آن نیز می شود.

آنچه از برخی روایات استفاده می‌شود این است که در زمان ظهور یک شناخت عمومی به تمام مردم عنایت می‌شود که مردم بتوانند مسیر صحیح را پیدا کنند و حجت الهی را بشناسند و این برای تمام مردم جهان امکان پذیر است

عامل طاعون، باکتری یرسینیا پستیس است. این روایت ربطی به بیماری کرونا که عامل آن ویروسی است و تلفات اندکی داشته، ندارد.

در منابع حدیثی ویژگی‌هایی برای یاران امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ذکر شده است که دانش، عبادت و استقامت از مهم‌ترین آنان است.

زنان زیادی لحظه تولد امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را دیده‌اند.

امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از حضرت آدم و نوح(علیهما‌السلام) طول عمر را به ارث برده‌اند و از حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) غیبت و عزلت گزینی را.