قانون

اصولا در نظام اسلامی، قانون مظهر حق و عدل است و مأموریت آن اسقرار عدالت اجتماعی و تعمیم آزادی و تضمین حقوق آحاد ملت است؛ چنانكه رهبر انقلاب می‌فرماید:
«در نظام اسلامی باید همه افراد جامعه در برابر قانون و استفاده از امكانات خدا داد میهن اسلامی، یكسان و در بهره مندی از مواهب حیات، متعادل باشند. هیچ صاحب قدرتی قادر به زورگویی نباشد و هیچ كس نتواند بر خلاف قانون، میل و اراده خود را به دیگران تحمیل كند.‌» [4]
4. شایسته سالاری
بر اساس این دیدگاه، عادل ترین، آگاهترین، باتقواترین و باتدبیرترین افراد به سمت كارگزاری حكومت اسلامی گمارده می‌شوند. در رأس كارگزاران، حاكم اسلامی قرار دارد كه باید همه این ویژگیها را در حد بالا داشته باشد. تشخیص این امر نیز پس از انتخاب مردمی، توسط خبرگان رهبری انجام می‌گیرد.
رهبری در نظام مردم سالار دینی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. از این رو، در صورتی كه از عدالت و تقوا برای رهبری امت اسلام بهره مند باشد و دارای بینش صحیح سیاسی و اجتماعی، تدبیر، شجاعت، مدیریت و قدرت كافی و نیز بهره مند از صلاحیت علمی لازم برای فتوا دادن باشد، مستقیم یا غیر مستقیم از سوی خبرگان و نخبگانی كه مردم بر می‌گزینند، انتخاب می‌شود.
رهبری معظم انقلاب در این باره فرمودند: «حاکم دارای دو رکن و دو پایه است: رکن اول، آمیخته بودن و آراسته بودن به ملاکها و صفاتی که اسلام برای حاكم معین كرده است، مانند: دانش، تقوا و توانایی و تعهد... ركن دوم، قبول مردم و پذیرش مردم است.‌» [5]
5. ارتقاء آگاهی
اگر عنصر اصلی مردم سالاری (انتخاب و تجلی اراده مردم در عرصه تصمیم گیری سیاسی ـ اجتماعی) بر پایه معرفت و شناخت كافی نباشد، محتوای مردم سالاری دینی رعایت نشده است. به همین جهت، باید آگاهی و معرفت كافی در خصوص اهداف مردم سالاری و عنوانهای مورد نظر برای انتخاب شدن وجود داشته باشد و رفتارهای انتخابی نیز بر همان اساس، سامان پذیرد؛ حتی تكلیف و وظیفه كه در مشاركت مردمی وجود دارد، منوط به شناخت است و بدون شناختن، دانستن و خواستن، تكلیفی در این زمینه محقق نمی‌شود. [6]
حكومت بر آمده از دین، به بالا بردن سطح آگاهی عمومی در همه زمینهها با استفاده درست از مطبوعات و رسانه‌های گروهی اهتمام دارد و آموزش و پرورش را در همه سطوح تعمیم می‌بخشد و دست یابی به آن را بر همگان آسان می‌سازد.