وهابیت

ابن تیمیه، مؤسس و لیدر فکری همه گروه‌ها و جریان‌های سلفی تکفیری است. وی اولین فردی است که «فرقه سلفیه» را بنیان گذارد، زیرا تا قبل از او در هیچ یک از کتاب‌های ملل و نحل، نامی از فرقه سلفیه موجود نیست. ابن تیمه اولین فردی بود که در قرن هشتم از واژه «سلفیه» استفاده کرد و طریقه خود را «طریقه سلفیه» نامید.

تقی الدین احمدبن عبدالحلیم معروف به ابن تیمیه، کسی است که افکار وهابیت از اعتقادات و آراء و تفکرات او سرچشمه می‌گیرد. وهابیان برای وی شخصیت علمی والایی قائل‌اند و کتاب‌های فراوانی را نیز در تعظیم و تمجید او به رشته تحریر درآورده‌اند. اما با دقت در آراء و افکار وی می‌توان به‌وضوح به انحرافات فکری او پی برد. انحرافاتی که تا به امروز منشأ فتنه‌های بزرگی در جهان اسلام شده و هنوز نیز دامن‌گیر بسیاری از مسلمانان است.

- گروه‌های جهادی، برای احیای خلافت اسلامی، به فتاوای ابن تیمیه تمسک کرده و با حکم جهاد علیه مسلمانان، تکفیر را در جهان اسلام نهادینه کردند. همه جریان‌های تکفیری از دل گرایش‌های سلفیه بیرون آمده‌اند و همه سلفیان تحت تأثیر ابن تیمیه‌اند. امروز جهان اسلام، با پدیده‌ای به نام ابن تیمیه روبروست که به اسم سلف خشونت را ترویج می‌کند.

کثرت فضائل حضرت علی(علیه السلام) به اندازه­‌ایی است که عالمانی همچون سیوطی و ابن­‌حجر به آن اعتراف کرده‌اند. سیوطی در کتابش کلامی از احمد بن حنبل در این مورد نقل می­‌کند که حائز اهمیت است. او گفته است: «برای هیچ یک از صحابه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به اندازه حضرت علی(علیه السلام) نقل فضیلت نشده است.

وهابیان وامدار افکار و اعتقادات و مروج کتب و تألیفات کسی هستند که ازنظر علمای معاصرش و حتی اشخاصی که سال‌ها پس از او زندگی می‌کرده‌اند، حتی بویی از اسلام نبرده است؛ به‌عبارت‌دیگر ابن تیمیه‌ای که آن‌ها به عنوان شیخ الاسلام از او یاد می‌کنند، به اجماع علمای هم‌عصرش در گمراهی کامل بوده و میانه‌ای با اسلام و تعالیم آن نداشته است.

در حالیکه جهان اسلام قرن‌هاست بر جواز زیارت قبر پیامبر (ص) و عامل تقرب بودن این زیارت و سفر برای انجام این زیارت، تاکید داشته و دارد، اما وهابیت تحت تاثیر موهومات ابن تیمیه، سفر برای زیارت قبر پیامبر را جایز ندانسته و بدین وسیله خود را از این موهبت الهی محروم ساخته است به عبارت دیگر می‌توان گفت وهابیان جاماندگان از سفر الهی هستند.

وهابیت در حالی جهان اسلام را بدعت گذار می‌خواند که علاوه بر اینکه دلیل محکمی بر مدعای خود ندارد، موارد بسیاری در کتاب و سنت یافت می‌شود که خلاف اعتقادات وهابیت را ثابت می‌کند. و با توجه به معنای بدعت، که اعتقاد به دینی بودن امری است که هیچ دلیلی برای آن در شرع مقدس نیست، آیا نمی توان وهابیت را مصداق بارز بدعت‌گذار معرفی کرد؟

وهابیان وامدار افکار و اعتقادات و مروج کتب و تالیفات کسی هستند، که از نظر علمای معاصرش و حتی اشخاصی که سال‌ها پس از او زندگی می‌کرده‌اند، حتی بویی از اسلام نبرده است. به عبارت دیگر ابن تیمیه‌ای که آن‌ها به عنوان شیخ الاسلام از او یاد می‌کنند، به اجماع علمای هم‌عصرش در گمراهی کامل بوده و میانه‌ای با اسلام و تعالیم آن نداشته است.

وهابیان دائما سعی دارند، چنین القاء نمایند که ما نیز از اهل سنت هستیم و عقاید ما مبتنی بر کتاب و سنت نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) است درحالی که هیچ یک از فرق اهل سنت، حتی کسانی که افکار افراطی دارند نیز، در عقاید نادرست وهابیت با ایشان همسو نیستند. مثل گفتن «یا رسول‌الله» که وهابیت آن را شرک می‌داند و اهل سنت جایز.

از آن‌جا که اسلام، آئین جاودان است، باید در برگیرنده تمام جوانب زندگی باشد. در همین راستا، اسلام حکم تقیه را در موارد ترس بر جان و... در نظر گرفته است که در قرآن و سنت به آن تاکید شده است. متاسفانه دشمنان اسلام، نظیر وهابیت درصدد هستند که به گونه‌ای با تقیه مبارزه کرده و آن را از مسائل اسلامی ندانند که این مخالف قرآن و سنت است.

ابن تیمیه حرّانی درباره اتفاقات پس از شهادت امام حسین می‌گوید: «به خوبی روشن است که بیشتر آن‌چه در این باره هم‌چون بارش خون، سرخ‌گون شدن آسمان، جاری شدن خون از زیر سنگ روایت شده، دروغ است و هیچ‌‌یک از این موارد برای کشته شدن هیچ کس پدید نمی‌آید.» که درپاسخ می‌گوییم: کتاب‌های خودتان این وقایع را مستند به شهادت امام حسین می‌دانند.

صرف سرمایه‌های مالی و معنوی بی‌شمار، توسط حکومت سعودی برای ایجاد تفرقه، باعث شده است که این حکومت از رسیدگی به اوضاع کشور خود غافل شده و وضعیت تاسف‌باری را برای مردم رقم بزند. با همه سانسورهای خبری عربستان برای سرپوش نهادن بر وضعیت رو به ضعف اقتثصادی خود شاهد درز آمارهای تکان دهنده‌ای از فقر و بیکاری در جامعه عربستان هستیم.